Slapen in een drijvend hotel

Zondag 4 november

Khao Sok is een Nationaal Park met centraal een stuwmeer met rondom karstgebergte. Karst is miljoenen jaren geleden ontstaan uit koraalriffen. Het zijn scherpe kalksteenformaties.

Mijn tweedaagse toer brengt mij tussen deze karstgebergte. Effectief is een tweedaagse toer korter maar dat is gebruikelijk.

Om negen uur wordt ik opgehaald bij mijn guesthouse, een busje met totaal zeven toeristen. Lithouwers, polen, Zuid Afrika, America en ik. Het is eerst een uur rijden naar een plaats waar je nog boodschappen kan doen. Daar stapt ook de gids in. Dan nog een kwartiertje naar “de pier” waar ingescheept wordt. Wij zijn echt niet de enigste die het meer opgaan.

De route over het meer is geweldig mooi en indrukwekkend, kijk maar naar de foto’s.

Na twee uurtjes varen naderen we het drijvend hotel waar we een lunch krijgen en vannacht moeten slapen. Na de lunch is er even tijd om te zwemmen. Een filmpje van het drijvend hotel heb ik op FaceBook gezet.

De belachelijk overdreven voorschriften hier dat zowel in de boot als wanneer je gaat zwemmen, je een reddingsvest moet dragen. 

Ik geef aan dat Thais eten ook gevaarlijk kan zijn en vraag of ik dat vest ook tijdens het eten moet dragen. Deze humor wordt echter niet gesnapt en krijg een hele uitleg waarom deze regel er is. Iedereen die dan ook het water in gaat zonder,wordt dan ook direct aangesproken. 

Mijn groep gaat na de lunch een jungletrekking doen naar een waterval, die naar wat ik heb gehoord, niet geweldig is. Ik heb in het verleden al zoveel jungle trekkings gedaan en daarbij peentjes gezweet dat ik kies om bij het drijvend hotel te blijven. 

Lekker rustig (denk ik). De drukte is op een gegeven moment minder maar je hoeft maar een paar Thai te hebben en je hebt herrie genoeg om je heen, jammer. 

Een boot wil niet starten dus die groep bleef nog een uur langer. Pas na half vier is iedereen weg. En toch geniet ik, het mooie uitzicht, de relatieve rust, wat zwemmen in het zoete water van een heerlijke temperatuur.

En die waterval ? Ik heb zeker 5 boten met gemiddeld 10 toeristen zien vertrekken en dat is alleen vanaf dit drijvend hotel. Onderweg heb ik nog zeker vijf drijvende hotels gezien. “Het zal wel druk worden in de jungle” denk ik met het uitzicht op het rustige oppervlakte van het water, tegenover mij wat groene eilandjes met daarachter de rotsformaties.

Het weer is vandaag bewolkt waar zo nu en dan het zonnetje doorbreekt. Het spikkelt maar heel even wat regen. De bewolking geven de bergen wat dreigends maar desondanks denk ik dat deze bergen ook indruk maken als de lucht strakblauw is.

De kamertjes in het drijvend hotel zijn erg basic. Gemaakt van bamboo,, een opengaand Luik en de deur. Twee harde matrasjes op de grond en twee kussens.

Het toiletblok is in de hoek van het hotel, best wel een eind van mijn kamertje. morgenvroeg zal daar wel een file staan.

Na een uurtje volledige rust komt de eerste groep terug, mijn groep. Ze hebben geluk want nog geen minuut binnen en er breekt een tropische regenbui los.het duurt maar 15 minuten maar wel hard, als je erin zou zitten.......

Gebakken banaan, gebakken zoete aardappelen, banaantjes.......dit gedeelte van de trip sla ik niet over, is het tussendoortje.

Tegen zonsondergang maken we, met de longtail boat, nog een rondje langs de oevers van de jungle. Behalve een groep makaken en wat arenden wordt er weinig “wildlife” gespot maar alleen de verschillende kleuren groen zijn al heel mooi op het einde van de dag. Het is moeilijk om op deze afstand de apen op foto vast te leggen.

Het gezamenlijk avondeten is met de groep op het waterhotel. De gids doet zijn verhaal over zijn belevenissen in 2004 ton hij op Kho PhiPhi werkte, een van de eilanden die toen het hards getroffen zijn, uit heel zijn verhaal blijkt hoe traumatisch deze ervaring is geweest.

Uitkijken waar je loopt en niet struikelt over de losse, krakende planken die wiebelen bij elke stap. Als er iemand voorbij loopt beweegt je kamer mee. Alleen al vanaf mijn kamer naar toilet gaan is in de nacht al een beleving. In het donker over al die smalle paadjes die wiebelen. Na elf uur is de generator uit en de rust daalt neer, alleen gekabbel van het water en de krekels op de oever hoor je nog. Ik ga mijn basic kamer in, oei oei wat is dat matras hard.

Maandag 5 december

Regelmatig wakker maar uiteindelijk voldoende geslapen om om vijf uur/half zes wakker te worden en op mijn kleine veranda het licht zien worden over het meer. Vannacht heeft het een paar keer licht geregend.. Terwijl het licht wordt waag ik de tocht naar de wc’s toch maar.

Tegen zes wordt iedereen wakker en de steigers schudden flink onder het geloop van diverse gasten. Eerst maar een kopje intand koffie want om zeven uur vertrekt de boot voor een korte ochtend safari. Er zit nog wat bewolking tegen de bergen. Hoog in de bomen zijn de makaken en de gibbons wakker, de neushoornvogels zijn hier ook. Verder spotten we alleen een wilde kip. We gaan over op de Thaise cultuur: pannenkoeken voor ontbijt. 

De rest van de ochtend is om te relaxen en te zwemmen of met een kano het meer pontje gaan, alhoewel er te weinig kano’s zijn. Ik neem mijn bad in het meer want voor al die gasten zijn er te weinig douches en op het eind van de middag heb ik weer een warme douche in mijn guesthouse. 

De weinige spullen heb ik vroeg ingepakt want de kleine waterhotelkamer moet om tien uur leeg zijn om weer gereed te worden gemaakt voor de volgende lading.

Ik vind het allemaal druk genoeg hier en nu is het hier laagseizoen, ik moet mij niet voorstellen om in het hoogseizoen hier te zijn.

Om twaalf vertrekken we weer richting de pier, ruim een uur over het water en daarna nog een uur met de auto......huiswaarts. Eenmaal in een andere blokhut is het opladen geblazen, de batterijen van de electronica zijn leeg maar die van mij ook, vooral vanwege de indrukken. 

Gelukkig gaat het even regenen, mooi om binnen mijn zaken weer te organiseren voor de reis morgen en een klein middagdutje te doen.

Morgenvroeg rond kwart over acht wordt ik opgehaald door een minibusje......op weg naar Ao Nang (Krabi), niet de gedroomde bestemming maar dat zien we morgen wel weer............