Niet de atractie maar de weg ernaar toe....

Jaffna ligt op een schiereiland met enkele eilandjes, wel of niet verbonden met een veerbootje waar ik in mijn vorige verslag al over schreef. Een van de eilandjes heet "Delft Island".

Aanvankelijk was het de bedoeling dat ik gisteren naar dit "Delft Island" zou gaan maar na bestudering wat ik daar zou kunnen doen is dat plan over boord gegooid.
Een dagtrip naar Delft zou mij al minimaal LKR 6000 (€33,=) gaan kosten qua vervoer en wat zou ik kunnen zien: 2x anderhalf uur, dezelfde weg van gisteren, een steen op het eiland die volgens de legende zou groeien (ik sprak iemand die er een aantal keer was geweest maar er nooit een cm bij heeft zien komen), een holle Baobab boom en de restant stenen van nog een Dutch Fort. Nee dus, soms moet je niet alles willen zien. Tevens werd ik 's morgens wakker met onweer en hevige regenval, gelukkig werd het om tien uur alweer droog zodat ik uiteindelijk wel buiten kon ontbijten. Hiermee werd het überhaupt te laat om naar "Delft" te gaan.

Het goedkope budget alternatief was om de stad in te wandelen. Mijn hotel ligt in de buitenwijk maar hier vlakbij ligt de hoofdstraat de stad in. Vanwege de heftige regenval vanmorgen werd het wel even pootje baden om op de hoofdweg te komen.

Veel politie en militairen op de hoofdweg, zowel bij elke brede poort en bij elke zijweg staan agenten of militairen, de zijwegen zijn afgezet met hekken. Naast deze militairen en politie zie ik ook enkele eenheden van SWAT teams, vol bewapend en hele busladingen met schoolkinderen. Luidsprekers schallen diverse speeches door de stad heen, afgewisseld met wat ik noem Sri-Lankaanse muziek.

De enigste informatie die ik losgepeuterd krijg is dat de president komt, vol trots hoor ik dit van elke politie agent of militair die ik erom vraag. Waar hij komt, wat hij komt doen, ik kom er niet achter.
Ik weet wel dat er achter die zijstraten een festival terrein moet zijn. Zogenaamd achteloos loop ik met een groep schoolkinderen zo'n zijstraat ik.

Helaas, ik wordt eruit gepikt, schijnbaar val ik op. Ik mag niet door en wordt teruggestuurd. Drie andere pogingen om een zijstraat in te gaan zijn nodig voor het mij lukt richting het festival terrein te gaan.

Een modderige vlakte met veel schoolkinderen die wat, op het oog simpele spellen aan het doen zijn, met veel herrie schallend uit de vele luidsprekers. Op het terrein ook een grote tent met veel plastic stoelen, daar zal de president wel een toespraak houden.

Na een poos hou ik het voor gezien en keer terug naar de hoofdstraat die in een wat gespannen manier vrij gemaakt wordt van alle geparkeerde auto's en tuktuk's. Enkele van die zwaarbewapende SWAT teams zitten paraat in hun auto. Zou de president hier dan zo langskomen ?
Met mijn camera in de aanslag zoek ik mij een plaatsje lang de hoofdweg.

Helaas, geen president gezien en later hoorde ik dat hij met een helikopter was gekomen. Maar mijn dag was weer gevuld.......eigenlijk met niets.......de hoofdstraat is eigenlijk maar een rechte straat met heel veel kleine winkeltjes die in mijn ogen allemaal hetzelfde verkopen, kleine buurtsupers die het woord super niet mogen dragen. Mijn hoogtepunt is een fruitstalletje waar ze vers fruitsap verkopen. Met de aanduiding "suprise me !!!!!" bestel ik een overheerlijke vers fruit drank.

De weer app geeft aan dat het waarschijnlijk droog blijft met een kleine kas op regen.
Het is moesson tijd en de bewolking en regen beuken tegen de westkust van Sri Lanka aan. Hier in het noorden zit ik net op de grens van de regen, het is wel veelal bewolkt. Vooral het zuiden en het midden zijn nat.

Vandaag ben ik het verdere schiereiland gaan verkennen, een tocht van totaal zes uur met een Tuktuk. De toeristische hoogtepunten zijn hier dun bezaaid en er zullen kilometers gemaakt moeten worden. De hoofdwegen zijn behoorlijk goed maar hoe noordelijker, hoe meer de wegen gaan lijken op India, hobbelig en gaten.

Point Pedro, het noordelijkste puntje van Sri Lanka is niet meer dan een strand waar veel lokale vissersboten zijn, en een vuurtoren, ingepikt door het leger. Ik heb nog geprobeerd of ik de vuurtoren in mocht maar helaas, nee.
Het verblijf in point Pedro duurde iets langer, ook een Tuktuk kan een lekke band krijgen.
Een uur wederom hobbelen over de noord Sri Lankaanse wegen brengt me bij een grote waterput waar volgens de legende geen bodem in zit, het geval heet "Nilanari" en stelt eigenlijk niets voor. Het leuke is dat je een kaartje moet kopen voor LKR 50 (€0,27) maar dat ze niet weten wat voor kaartje ze moeten geven. Met vijf verschillende kleuren bonnenboekjes komen ze naar mij toe en weten echt niet wat er bij mij hoort.

Een lekke band, die moet ook geplakt worden. Tien minuutjes zegt de Tuktuk man. We zitten echter in het Noorden en dat ligt dicht bij India. Een half uur dus maar wel ouderwets ambachtswerk.
Ik vermaak mij prima op de rand van de stoep, kijkend naar de mensen die voorbij komen, of kijken ze vooral naar mij ?

Hobbel, hobbel en weer een uur in de Tuktuk op weg naar de "Keerimali spring", wat eigenlijk niet meer is dan een plas water met een muur afgesloten van de zee. Ook weer een Hindu heiligdom met een tempel en een klooster.
De verrassing kwam bij het klooster waar ik uitgenodigd werd voor een gratis lunch. Op een traditionele manier. Geserveerd op een bananenblad, rijst, dahl, yoghurt en nog wat producten.
De tweede verrassing was de aandacht van een groep, badende jongemannen die een blanke wel interessant vonden vooral toen hij een Javaanse Jongen ging rollen. Vol vermaak een aandacht heb ik voor iedereen een shaggie staan rollen.
Beleefdheden uitwisselen, wat buurten en lachen. Interessanter dan het "toeristisch hoogtepunt".
Het is een Hindoeïstisch heiligdom en bij het weggaan loop ik tegen een kleurrijke begrafenis aan. Kompleet met drumband en vuurwerk.

En dan heb ik het eigenlijk wel gehad, ik wil terug naar mijn hotel, nog een hele rit met nog een korte stop bij de oudste Boeddhistische archeologische site "Kandarodai".

Mijn Tuktuk man heeft mij onderweg al benoemd dat ik de Sri Lankaanse burgeroorlog (tot 2009) dit gedeelte van Sri Lanka onder het bewind stond van de Tamil Tijgers. De Tamils en de Singalese bevolkingsgroep hebben dan wel vrede maar achterdocht en wantrouwen is tot op vandaag voelbaar. Als een groep Singalezen aankomt bij deze archeologische site, gaat mijn Tuktuk man fluisteren:
"Dat zijn ze". Zichtbaar ongemakkelijk voelde hij zich bij hun aanwezigheid.

Gelukkig heb ik geen hekel aan reizen met bus en/of Tuktuk, al duurt dat uren. De spontane gebeurtenissen en ontmoetingen maken mijn dag weer waardevol. De toeristische "hoogtepunten" zijn dan maar bijzaak.

Morgen: uitslapen, laat ontbijt en gaan plannen van de trip, iets meer zuidelijk naar de oost kust, daar waar geen regen valt.