Weg met die vakantiestress

Wat voelde ik mij vannacht onrustig. Het was te warm om te slapen, mijn reisschema is onduidelijk en hoe meer ik na zoek, hoe onduidelijker het wordt. De hotels zijn vaak twee keer zo duur als in mijn lonely Planet staan. Budget hotels zijn moeilijk te vinden. Gisteren avond lag hier de stroom er weer uit, de batterijen van mijn camera waren leeg. Het restaurantje met wifi sloot al heel vroeg de deuren dus kon ik geen gebruik maken van internet om betaalbare hotels te zoeken voor mijn komende dagen.

Ik heb nog wel een e-mail ontvangen van Peter en Wietse, zij hebben mij proberen te bellen maar konden mij niet bereiken. Hier nogmaals mijn nummer, ik heb het gecontroleerd en hier werkt het.

034-3647416

Het goedkoopst bellen kan via hallobuitenland.nl en dan kijken bij Madagascar mobiel.

Na een onrustige nacht ben ik vanmorgen maar een bakje koffie gaan drinken bij de buren en kon nu enkele dingen opzoeken op internet. Mijn route voor de komende dagen zou zijn Tamatave - Foulpointe of Mahambo - Soaniereana-Ivongo en vandaar de boot naar het eiland Saint Marie. Deze route betekent enkele overnachtingen in voor mij behoorlijk prijzige hotels. Helaas zal ik twee plaatsen aan de Indische Oceaan overslaan.
Een andere optie is om direct van het hotel waar ik nu verblijf een georganiseerde reis te pakken naar Het eiland Saint Marie. Met deze optie word ik morgenvroeg om 5.30 uur opgehaald bij het hotel, per busje vervoerd naar Soanierana-Ivongo alwaar de boot rond 11.00 vertrekt naar het eiland "Ile Saint Marie" waar je dan rond 13.00 uur aankomt.

Ile Saint Marie is een 56 kilometer lang eiland met redelijk wat hotels. Ik heb voor mij twee opties, een in het zuiden en een in het noorden, gevonden die redelijk in prijs zijn:
Sahasely (€ 16,70 per nacht) en Le Bon Endroit (€ 10,= per nacht). Google maar eens en je vindt hun website.

Het reisbureau hier in het hotel heb ik Sahasly laten bellen en vastleggen voor minimaal drie nachten. Aldaar bepaal ik wel of ik naar het noorden van het eiland ga.
Le Bon Endroit ligt in een afgelegen gedeelte en is zeker een optie om te ontstressen. Tevens hebben het reisbureautje mijn reis naar Saint Marie geboekt. De komende vier dagen hoef ik me nergens meer druk over te maken.

Een ding is zeker, de twee verblijfplaatsen op Ile Saint Marie hebben geen internet met wifi, dus de komende week zullen jullie waarschijnlijk niets van mij horen.

Na al dit geregel en nog maar een bakje koffie op, besluit ik maar eens de stad te gaan verkennen maar zoals ik al eerder schreef is mijn verwachting laag. Ik zoek het locale marktgebouw op maar deze overdekte markthal heeft niets bijzonders, of je moet van wat vlees met vliegen houden.

Zo tegen de middag wordt het heet en Tamatave heeft een kustlijn, die heb ik eergisteren van een afstandje gezien. Kijken of daar wat verkoeling is.

Hee, het is kermis op het strand en er zijn eettentjes. Niet een mooi strand, veel afval her en der.
Een locale noodlesoup en een juffrouw die me daarna achterna kwam, mijn hotel en kamernummer wilde weten. Zij wilde wel nader "kennis" maken. Ik heb maar snel de naam van het hotel van die Chinees van gisteren gegeven, het enigste andere hotel wat ik met naam kende.

Slenterend langs "de Boulevard" koop ik maar eens een grote fles water. Ik loop hier 1:1. Op een plastic stoeltje, onder een stukje plastic tegen de zon en een licht, warm zeebriesje. Genietend van een glaasje water. Dat is budget reizen. Overigens is een kom noodlesoup goedkoper dan anderhalve liter water.

Een paar honderd meter verder, bomen en schaduw. Ik besluit maar te doen wat de locale bevolking ook doet. Onder een boom gaan zitten en niets doen. Wat families in de buurt, uitzicht op het strand waar ook nog een kudde koeien wordt uitgelaten.

Op het heets van de dag slenter ik maar terug naar mijn hotelletje, bezoek de geldautomaat nogmaals. Ik hoop niet dat mijn curator Petra een hartverzakking krijgt want de miljoenen verdwijnen van mijn rekening. Ik heb bijna een extra rugzak nodig om de miljoenen op te bergen. Je moet weten dat het grootste briefgeld hier maar 10.000 Aryary is.

Er is hoop dat de elektriciteit het doet. En jawel, ik kan met naast de waaier installeren en lekker dit verhaaltje optekenen.
Bij aankomst in het hotel wordt ik al toegeroepen met "Je m'apelle Antoine". Goh, ze kennen mij.