Op weg naar de Oerang Oetangs

Ik ben inmiddels weer terug in Java. Om precies te zij in Semarang. De enigste plaats waar ik naar toe kon vliegen na het bezoek aan de Oerang Oetangs in het Tajug national park.

Wat een geweldig stukje reis was dit.
Vanuit Banjarmasin ben ik gevlogen naar Palangan bun waar al een auto op mij stond te wachten. Na een ritje van een half uur ben ik direct de boot op gegaan. Ik aleen op de boot met 4 man personeel. Een kokin, de gids, de bootsman (jongen) en een bootsjongen. Onder het genot van een lunch voor 6 personen (voor mij alleen) zij we direct richtig het Nationaal park gevaren. Een rivier die kronkelend door een woud van tropisch groen gaat, water wat de kleur heeft van koffie of sterke thee, iet van vervuiling maar door de verkleurig van tropisch gebladerte. Na een uurtje hebben we onze eerste stop, aan de rechter oever ligt het nationaal park, aan de linker oever een dorpje waar we doorheen gelopen zijn. Hier zie je ook de verwoesting van de jungle door de vele branden die gesticht worden om van jungle akkerbouw te maken. Vanuit het vliegtuig had ik al vele kilometers aan rechte wegen gezien in een landschap van rechthoekige velden met eentonige monocultuur. Hier wordt op grote schaal palmolie gekweekt, ten koste van het leefgebied van o.a. de oerang oetang. Na het bezoek aan dit dorp zijn we verder gevaren naar onze eerste aanleg plaats. Gadegeslagen door hele hordes Makaken en andere soorten apen die tegen zonsondergang naar de rivieroever gaan. Wie komt wie bekijken lijkt het soms wel. Vanaf het dek kan ik alles goed bekijken en genieten van de jungle die rondom mij de gecultiveerde wereld afsluit.
Het wordt donker en onder het maanlicht en de sterren krijg ik mijn diner geserveerd (ook weer voor 6 personen) en vanuit het oerwoud komt een kakafonie va geluiden op je af. Het is in ieder geval niet stil in het oerwoud en het geluidsnivo licht volgens mij hoger dan in de stad. Sommige geluiden herken je wel, van cicades (een scherp, tjerpend geluid) maar heelveel geluiden herken je niet. Dan weer een schreew, dan weer vogels die zingen. Alleen de geluiden hier zijn de moeite waard om hier naar toe te gaan.
Mijn bed wordt inmiddels opgemaakt en ik mag lekker gaan slapen op het dek onder een muskietennetje. Dat netje heb je wel nodig want naast muggen vliegt er hier heel wat rond. Van groot tot klein, van vriendelijk tot stekend. Maar onder mijn netje lig ik rustig alles aan te horen en te genieten van de kakafonie van geluiden. Zo nu en dan lijkt het of er beesten naast met op het dek zitten en als ik mijn been door het muskietennet naar buiten steek voel ik ook het een en ander wegspringen.
Wat ik nog niet verteld heb, het is hier absoluut verboden om te zwemmen in verband met de krokodillen die hier in het water zitten. Om te douchen halen ze hier met een pompje het water uit de rivier e in een hokje van een meter hoog (tevens w.c.) kan je douchen, met onder je de open planken zodat het water weer terug aar de oorsprong kan inclusief mijn zweet.
De nacht duurt lang met het geluidsnivo wat er uit het oerwoud komt.