... met een low budget de koffer in
Blijf op de hoogte en volg Ton
15 Oktober 2018 | Thailand, Sangkhla Buri
Zoals ik gisteren al meldde, Thaise families maken een hoop herrie, en dat begint al ‘s morgens vroeg. Vanochtend was ik dus al vroeg wakker. Komt goed uit want het is weer reisdag.
Uitzoeken hoe je moet reizen heeft echter geen enkele zin. Ik heb twee verschillende schema’s van de bustijden naar Sangkhla Buri met elk daarop twee soorten bussen, een met AC, de andere is de “Red” bus. Prijsverschillen tussen de THB 100 en THB 180.
Ik gok het er maar op en zorg dat ik om 9 uur op het busstation ben, dan hoef ik hooguit een uur wachten.
Niets is minder waar, op het busstation wordt ik verwezen naar een kantoor voor het kaartje en binnen twee minuten zit ik niet in een rode bus, niet in een bus met AC maar in een minibusje. De prijs ligt in het midden.
De helft van de reis zijn we met zes passagiers, de andere helft met z’n tweeën. Met mijn rugzak erbij dus maar 3 van de 12 stoelen bezet.
Drie en een half uur, met een korte plas/rookpauze en ik wordt ergens afgezet, geen idee hoever weg van mijn guesthouse,
Google Maps kent de weg niet.
Het moet in de buurt van de MON brug zijn en dat is een half uur lopen gok ik, geen taxi te zien.
Ik loop maar en ga vragen bij wat mensen die op een plein zitten, die spreken geen Nederlands, geen Engels en mijn Thais is ook niet best.
Er wordt gediscussieerd als ik het adres laat zien en ja hoor, er is enige herkenning. Taxi, nee hoor, maar ik kan wel mee achter op de scooter.
Ik achterop met de rugzak op mijn rug, handbagage tussen de benen van de chauffeur en voor THB 30 (€0,79) sta ik een kwartier later voor de deur van mijn guesthouse (na wat ik later begreep ben ik voorTHB 10 (€0,26) afgezet).
Een veranda, vier deuren, open ramen met luiken, keuken rommel, wasgoed maar met een allervriendelijkst ontvangst door de eigenaresse en haar kleine dochter. Excuses want de stroom is uitgevallen en daarom is er geen koffie. En mijn bed is nog niet opgemaakt.
Onder het buurten maakt ze mijn bed op, een klein kamertje waar net een
eenpersoons bed kan staan, een ventilator tegen het bed aan en een plastic rekje met een uit de jaren vijftig schemerlamp. Open ramen met luiken en een houten schuifdeur.
Als ik mijn kamer op ga is het de keuze, of ik, of mijn rugzak.
De hoogstnoodzakelijke spullen haal ik tevoorschijn, rugzak past net onder het bed, schoenen naar buiten want dat scheelt weer ruimte.
De wandcontactdoos hangt aan de muur met nog 1 stekker vrij. Gelukkig past daar mijn driewegstekker in. Ondertussen wordt er flink door gebuurt.
Ik heb er een goed gevoel over.
Wat verwacht je nog meer voor THB 200 (€5,29) per nacht, inclusief ontbijt)
Nu even de buurt verkennen, in < 10 minuten ben ik bij de Mon Brug, de brug die het dorp zijn bestaansrecht geeft, lijkt het. Een Thais toeristische trekpleister, geen blanke te zien. Aan de overkant wonen de Mon, een volgens mij uit Myanmar (Birma) gevluchte minderheid. Als toeristisch dingetje worden hier wangen bestempeld, iets wat ik nog ken uit Myanmar.
Ik begin trek te krijgen, het is eigenlijk al laat voor de lunch.
Plastic stoelen, CocaCola plastic tafelkleden, een menukaart in het Thais, “that’s the place to be”. Ergens wordt nog een Thais/Engelse menukaart vandaan getoverd. Daar bestel ik mijn kop Tom Yam soep met garnalen. Deze blanke wordt vriendelijk toegelachen en krijg meer aangeboden dan dat ik wil, een kop soep is genoeg.
en dan..........mijn eerste tropische regenbui, snel terug naar mijn guesthouse.
Eigenlijk moet ik zeggen “Homestay”. De eigenaresse is ook Mon, uit Myanmar. Haar kinderen hebben wel een Thais paspoort maar haar en haar ouders roots liggen in Birma. Ze zijn erg beperkt hier, mogen geen land bezitten of een guesthouse starten vandaar een homestay.
Vanavond ga ik, op haar advies, een klein einde verder eten. Ik bestel een gerecht wat in de homestay geadviseerd is: Phad Khi Moo (Drunken noodles).
Ik ben nu echt in de low budget modes terecht gekomen, een maaltijd + een colaatje voor THB 45 (€1,18).
Ik kruip zo mijn koffer in, mijn slaapkamer is niet veel groter. Ventilator aan, luiken open, muskietennet over het bed, krekels als muziek op de achtergrond.
Ik wens jullie een goede nachtrust.
-
15 Oktober 2018 - 12:21
Ton:
Er ging iets mis bij het plaatsen van mijn verslag. Sorry als jullie wat meer meldingen hebben gehad -
15 Oktober 2018 - 13:29
Chris & Toos:
Enkele meldingen die het niet deden maar de laatste deed het prima. Wel wat moeite met de foto's. Kan ze niet doorschuiven net als andere maar toch allemaal kunnen zien. Eten ziet er goed uit, we krijgen er trek van. Tot morgen.
XXX Chris & Toos -
15 Oktober 2018 - 13:33
Yolanda En Melvin:
Haha je heb het gered!! Gaaf hoor. Super foto's en ziet er mooi uit. Ik ben vanmi uitgegleden, was er al bang voor met die gladden vloer rond het zwembad! Mega bult op mn kop,hersenschudding. Dus rustig aan. Jij veel fun in je schoenendoos -
15 Oktober 2018 - 14:37
Ans:
Hoi Ton,
Heb het zelfde probleem als Toos. Maar het eten ziet er goed uit. Voor die prijzen kom je hier echt niet klaar. Op deze manier kan je je vakantie misschien nog verlengen. Alleen zal je baas dat misschien niet goed vinden. Welterusten in je kleine kamertje en tot morgen.
Liefs Ans -
15 Oktober 2018 - 18:37
Hennie:
Hoi Ton,
Wat wil je voor €5,- , zelf in Thailand bestaat dat haast niet meer.
De MOM people zijn niet gevlucht maar in Myanmar is dit de grootste groep mensen met het minste geld, de rijkere groeperingen zijn in de minderheid maar machtiger. Vandaar dat ze soms zijn verhuisd naar andere landen.
MOM people kunnen erg goed koken ... waarschijnlijk dus al gemerkt.
Groet Hennie. -
15 Oktober 2018 - 18:44
Hennie:
Ps. Ton foto, lijken op Myanmar, m.n. de brug ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
