Platzak, volgegeten en tevreden
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
18 Oktober 2016 | Brazilië, João Pessoa
Gisteren maar eens een vrije dag gehouden, althans vrije dag....Ik heb een aantal offertes binnen gekregen die ik nog moest beoordelen. Offertes van de renovatie van mijn huis wat na mijn vakantie moet beginnen.
Ik wil een aantal aanpassingen laten doen die de woningbouw vereniging niet op hun kosten neemt. De muurtjes tussen keuken en kamer moeten eruit. Ik wil meer keukenkastjes, een groot aanrechtblad met een ingezonken gasplaat etc.
Nou heb ik al eens verteld dat ik Brazilië duur vind maar een Nederlandse aannemer kan er ook wat van.
Mijn zakelijke beslommeringen werden abrupt verstoord door luid Braziliaans tromgeroffel. Op het plein voor en naast mijn hotel treden 3 Braziliaanse drumbands op. Hééé, toch nog cultuur op mijn reis. Een aantal korte filmpjes heb ik op mijn Facebook pagina gezet.
En vanmorgen was het weer op tijd op, tijd om na het ontbijt te vertrekken naar Joāo Pers . De eindbestemming ligt maar twee uur rijden vanaf de plaats waar ik ben maar het heeft meer voeten in aarde om er te komen dan je verwacht.
Eerst moet ik met twee overvolle stadsbussen (het is spits) naar Recife, daar moet ik een metro pakken naar een busstation wat ver buiten de stad ligt om vervolgens met een bus naar het busstation van João Pessoa te gaan en daar een taxi te pakken naar mijn hotel. Als je zegt dat het openbaar vervoer in Brazilië goed en goedkoop is: nou vergeet het maar.
Ik besluit de ellende van de stadsbussen en een onbekende metro maar de vermijden en neem maar een taxi naar het busstation van Recife. Ik durf het geen busstation van Recife meer te noemen, zover buiten de stad ligt het. De bus is weer van de bekende luxe en doet er ruim tweeëneenhalf uur over naar João Pessoa, althans naar het busstation. Hup weer een taxi.
Al met al heeft mij verplaatsen van de ene stad naar de andere stad die op twee uur rijden afstand liggen ongeveer 6 uur gekost en mij R$140 (€40) lichter gemaakt.
João Pessoa is een kustplaats waar vooral Braziliaanse vakantiegangers naar toe gaan. Deze stad gaat er prat op dat ze de meeste bomen in haar stadsgrens heeft, op Parijs na. Waar die bomen dan moeten staan weet ik niet want vandaag heb ik er niet zoveel gezien.
Mijn hotel ziet er erg nieuw uit, het blijkt nog maar een jaar oud te zijn. De ontvangst is erg hartelijk. De eigenaar is zelf lang backpacker geweest en spreekt redelijk Engels. Het is niet erg groot, modern ingericht. Heeft een zwembad met ijskoud water, één hangmat (waar ik nu in lig te schrijven). Mijn kamer is een grote ruimte met twee tweepersoons en twee eenpersoonsbedden, koelkast, televisie, bureaumeubel en een balzaal waar een douche met wastafels zijn. Er is een huiskamer met een televisie van het formaat wat ik thuis gewend ben. Het ligt twee blokken van het strand, wel ver van het centrum.
In de beschrijving van deze stad heb ik gelezen dat de bebouwing hier maar maximaal 4 verdiepingen is maar in de gebouwen waar ik op uitkijk tel ik er al minimaal 10. Dan praat ik nog niet van de binnenstad, die in de verte te zien is, volgens mij zie ik daar wolkenkrabbers (zie foto).
Om twee uur vanmiddag kon ik mijn kamer in en de bedden inrichten (lol). Ik ben direct maar even de omgeving gaan verkennen.
Het strand, levendig maar alleen op een klein stuk druk. Richting de stad leeg maar weinig schaduw. De andere kant op veel schaduw maar bebouwing tot in het water.
Bij een klein strandtentje drink ik wat en raak aan de praat (praat met handen en voeten want van dat Portugees begrijp ik nog steeds niet) over mijn camera, mijn afkomst en mijn naam. Ik word gewaarschuwd uit te kijken voor overvallers met mijn camera (oeps, ja dit is Brazilië). Alleen de waarschuwingen al geven een onveilig gevoel.
Tegen vijf wil ik wat gaan eten, de restaurants zijn al dicht. Het blijkt hier een nationale feestdag te zijn. De supermarkten zijn ook gesloten dus het enigste wat overblijft is een thuisbreng pizza. Blijkt ook weer behoorlijk aan de prijs en alleen één maat mogelijk: Large.
Gelukkig heb ik een koelkast en ik heb geregeld dat ik morgen de oven van het hotel mag gebruiken.
Platzak, volgegeten, tevreden over het hotel.......even dit verhaaltje posten, wat foto's erbij doen en dan gaan slapen in een van de vijf bedden.
Ik wil een aantal aanpassingen laten doen die de woningbouw vereniging niet op hun kosten neemt. De muurtjes tussen keuken en kamer moeten eruit. Ik wil meer keukenkastjes, een groot aanrechtblad met een ingezonken gasplaat etc.
Nou heb ik al eens verteld dat ik Brazilië duur vind maar een Nederlandse aannemer kan er ook wat van.
Mijn zakelijke beslommeringen werden abrupt verstoord door luid Braziliaans tromgeroffel. Op het plein voor en naast mijn hotel treden 3 Braziliaanse drumbands op. Hééé, toch nog cultuur op mijn reis. Een aantal korte filmpjes heb ik op mijn Facebook pagina gezet.
En vanmorgen was het weer op tijd op, tijd om na het ontbijt te vertrekken naar Joāo Pers . De eindbestemming ligt maar twee uur rijden vanaf de plaats waar ik ben maar het heeft meer voeten in aarde om er te komen dan je verwacht.
Eerst moet ik met twee overvolle stadsbussen (het is spits) naar Recife, daar moet ik een metro pakken naar een busstation wat ver buiten de stad ligt om vervolgens met een bus naar het busstation van João Pessoa te gaan en daar een taxi te pakken naar mijn hotel. Als je zegt dat het openbaar vervoer in Brazilië goed en goedkoop is: nou vergeet het maar.
Ik besluit de ellende van de stadsbussen en een onbekende metro maar de vermijden en neem maar een taxi naar het busstation van Recife. Ik durf het geen busstation van Recife meer te noemen, zover buiten de stad ligt het. De bus is weer van de bekende luxe en doet er ruim tweeëneenhalf uur over naar João Pessoa, althans naar het busstation. Hup weer een taxi.
Al met al heeft mij verplaatsen van de ene stad naar de andere stad die op twee uur rijden afstand liggen ongeveer 6 uur gekost en mij R$140 (€40) lichter gemaakt.
João Pessoa is een kustplaats waar vooral Braziliaanse vakantiegangers naar toe gaan. Deze stad gaat er prat op dat ze de meeste bomen in haar stadsgrens heeft, op Parijs na. Waar die bomen dan moeten staan weet ik niet want vandaag heb ik er niet zoveel gezien.
Mijn hotel ziet er erg nieuw uit, het blijkt nog maar een jaar oud te zijn. De ontvangst is erg hartelijk. De eigenaar is zelf lang backpacker geweest en spreekt redelijk Engels. Het is niet erg groot, modern ingericht. Heeft een zwembad met ijskoud water, één hangmat (waar ik nu in lig te schrijven). Mijn kamer is een grote ruimte met twee tweepersoons en twee eenpersoonsbedden, koelkast, televisie, bureaumeubel en een balzaal waar een douche met wastafels zijn. Er is een huiskamer met een televisie van het formaat wat ik thuis gewend ben. Het ligt twee blokken van het strand, wel ver van het centrum.
In de beschrijving van deze stad heb ik gelezen dat de bebouwing hier maar maximaal 4 verdiepingen is maar in de gebouwen waar ik op uitkijk tel ik er al minimaal 10. Dan praat ik nog niet van de binnenstad, die in de verte te zien is, volgens mij zie ik daar wolkenkrabbers (zie foto).
Om twee uur vanmiddag kon ik mijn kamer in en de bedden inrichten (lol). Ik ben direct maar even de omgeving gaan verkennen.
Het strand, levendig maar alleen op een klein stuk druk. Richting de stad leeg maar weinig schaduw. De andere kant op veel schaduw maar bebouwing tot in het water.
Bij een klein strandtentje drink ik wat en raak aan de praat (praat met handen en voeten want van dat Portugees begrijp ik nog steeds niet) over mijn camera, mijn afkomst en mijn naam. Ik word gewaarschuwd uit te kijken voor overvallers met mijn camera (oeps, ja dit is Brazilië). Alleen de waarschuwingen al geven een onveilig gevoel.
Tegen vijf wil ik wat gaan eten, de restaurants zijn al dicht. Het blijkt hier een nationale feestdag te zijn. De supermarkten zijn ook gesloten dus het enigste wat overblijft is een thuisbreng pizza. Blijkt ook weer behoorlijk aan de prijs en alleen één maat mogelijk: Large.
Gelukkig heb ik een koelkast en ik heb geregeld dat ik morgen de oven van het hotel mag gebruiken.
Platzak, volgegeten, tevreden over het hotel.......even dit verhaaltje posten, wat foto's erbij doen en dan gaan slapen in een van de vijf bedden.
-
18 Oktober 2016 - 06:41
Jaak:
Ha mattie (zouden mijn zonen zeggen) de mooiste foto's die je maakt zijn de foto's van 'het leven op straat' wolkenkrabbers en skylines zijn overal hetzelfde al valt mij op dat Brazilië wel erg veel wolkenkrabbers telt....lijkt wel een vorm van status: hoe meer ik er binnen mijn stadsgrenzen heb hoe meer ik meetel.... -
18 Oktober 2016 - 09:39
Chris En Toos:
Je hebt, denken wij, voor het vijfde bed gekozen. Je schrijft n.l. dat je 2 tweepersoons- en 2 eenpersoons bedden hebt en dat je ging kiezen uit een van de 5 bedden. Je ziet het, we lezen je berichtjes goed hoor.
Mooie foto's, mag je hier wel zwemmen of zijn er ook haaien?
XXX Chris en Toos -
18 Oktober 2016 - 15:41
Ans:
Hoi Ton,
Die drumbands was wel erg gezellig. Die ene groep klonk best goed. Volgens mij tel jij het zelfde als de Brazilianen maar jij over bedden en de Brazilianen over de hoogte van de gebouwen. Je hebt in ieder geval keuze genoeg om te slapen. De foto's zijn weer erg mooi. Ik keek vanmorgen heel vroeg al in mijn mailbox en zag 3 dezelfde berichten van jou staan. Er stonden alleen nog geen foto's bij. Was waarschijnlijk weer te vlug. Maak je niet druk over de verbouwing, geniet gewoon nog een paar weekjes van je vakatie.
Liefs en groetjes Ans -
18 Oktober 2016 - 19:37
Will En Loes:
dag Ton
Wij zitten nu volop in de renovatie stof te happen gelukkig zijn de keuken de wc en douche al gesloopt
en is de looggieter druk aan de gang nog twee weekjes volhouden en dan is het voorbij
Ton geniet nog van je vakantie en tot ziens
groetjes Will en Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
