Voor R$0,37 zit je niet op de eerste rang
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
02 Augustus 2016 | Brazilië, São Luís
Gisteren met wat hazenslaapjes de dag doorgekomen maar er moet ook nog wat gedaan worden. Geld pinnen is zo'n ding. In Nederland een werkje van vijf minuten.
Ik loop door de oude binnenstad naar Banco do Brasil, de grootste banketten van Brazilie. Ongeveer 15 pinapparaten op een rij en daarvoor Efteling-achtige rijen met mensen, je kent het wel, om de rij niet te lang te laten lijken. Er staan net nog geen bordjes hoelang het duurt maar ik ben na 45 minuten aan de beurt. En met een kleine doch goed hoorbare Nederlandse vloek, mijn transactie wordt geweigerd, mijn alternatieven (2 creditkaarten) liggen in het hotel. Dit betekent, terug naar het hotel, weer naar de bank en nog een keer aansluiten voor de actractie.
Gelukkig weet ik op de terugweg over de markt nog een Braziliaanse maaltijd te scoren, onder een grote boom. Het is hier heet, verrekkenis heet. 35 graden en een hoge luchtvochtigheid.
Terug naar het hotel en bank met een herhaling van zetten, maar nu weigeren ook mijn creditkaarten. Daar sta je dan, twee uur later met niets.
Er is nog een rij, voor als je iemand wilt spreken, gevolgtrekking door nog een rij als een gesprek is goedgekeurd. Gelukkig, vanwege de taalachterstand krijg ik voorrang bij een Engels sprekende medewerker. Samen met hem lukt het na vijf pogingen
R$500 te pinnen, zeg maar €137. Als dat overal zo moet dan sta ik straks 3 van de vier maanden in de rij bij de bank.
Een beetje sjachie loop ik terug naar mijn pousada en ok het volgende Nederlandse spreekwoord valt binnen "voor een dubbeltje........"
De prijs R$ 52,=/nacht (€14) daar valt niets over de zeggen.
Mooi gelegen in het historisch centrum van Sāo Luis in een mooi gebouw (aan de buitenkant). Erg basic kamers, plastic matrassen in een betonnen ombouw (hard en zweterig dus), televisie met slecht beeldkwaliteit, alleen koude douche. Vanwege de plaatsing van de toilet kan je er net opzitten.
Binnen, zowel in de gemeenschappelijke ruimtes als in de kamers is niets gedaan om het gezellig te maken. Op het dakterras staat 1 plastic stoel en een plastic tafel, ondanks mooi uitzicht over de daken, totaal niet uitnodigend om daar te zijn, er is een spaarlamp op het dakterras. Gangen zijn donker, niet schoon en tegelwerk ontbreekt op veel plaatsen. De airco's komen uit op de gang waar het dan ook heter is dan buiten. Houten trap naar dakterras is donker en wankel.
Personeel is vriendelijk en bereid vragen te beantwoorden.
Daarbij komt het advies na 19.00 niet meer de straat op te gaan vanwege de hoge criminaliteit (alle deuren en ramen hier hebben traliewerk en zitten op slot).
Dus hier zit ik dan, op een plakkerig matras bij een lekkende airco, mijn laatste geld te tellen met gelukkig nog wat broodjes van de bakker op de hoek en een kuipje margarine (beleg kopen was niet meer gelukt), bij een slecht werkende tv en internet wat er de laatste 3 uur niet functioneerde.
Maar je moet genieten van de kleine dingen: ik heb nog oploskoffie, water en een dompelaar.........ik hoor jullie nog lachen toen ik zei dat ik koffie uit Nederland zou meenemen.
Ik loop door de oude binnenstad naar Banco do Brasil, de grootste banketten van Brazilie. Ongeveer 15 pinapparaten op een rij en daarvoor Efteling-achtige rijen met mensen, je kent het wel, om de rij niet te lang te laten lijken. Er staan net nog geen bordjes hoelang het duurt maar ik ben na 45 minuten aan de beurt. En met een kleine doch goed hoorbare Nederlandse vloek, mijn transactie wordt geweigerd, mijn alternatieven (2 creditkaarten) liggen in het hotel. Dit betekent, terug naar het hotel, weer naar de bank en nog een keer aansluiten voor de actractie.
Gelukkig weet ik op de terugweg over de markt nog een Braziliaanse maaltijd te scoren, onder een grote boom. Het is hier heet, verrekkenis heet. 35 graden en een hoge luchtvochtigheid.
Terug naar het hotel en bank met een herhaling van zetten, maar nu weigeren ook mijn creditkaarten. Daar sta je dan, twee uur later met niets.
Er is nog een rij, voor als je iemand wilt spreken, gevolgtrekking door nog een rij als een gesprek is goedgekeurd. Gelukkig, vanwege de taalachterstand krijg ik voorrang bij een Engels sprekende medewerker. Samen met hem lukt het na vijf pogingen
R$500 te pinnen, zeg maar €137. Als dat overal zo moet dan sta ik straks 3 van de vier maanden in de rij bij de bank.
Een beetje sjachie loop ik terug naar mijn pousada en ok het volgende Nederlandse spreekwoord valt binnen "voor een dubbeltje........"
De prijs R$ 52,=/nacht (€14) daar valt niets over de zeggen.
Mooi gelegen in het historisch centrum van Sāo Luis in een mooi gebouw (aan de buitenkant). Erg basic kamers, plastic matrassen in een betonnen ombouw (hard en zweterig dus), televisie met slecht beeldkwaliteit, alleen koude douche. Vanwege de plaatsing van de toilet kan je er net opzitten.
Binnen, zowel in de gemeenschappelijke ruimtes als in de kamers is niets gedaan om het gezellig te maken. Op het dakterras staat 1 plastic stoel en een plastic tafel, ondanks mooi uitzicht over de daken, totaal niet uitnodigend om daar te zijn, er is een spaarlamp op het dakterras. Gangen zijn donker, niet schoon en tegelwerk ontbreekt op veel plaatsen. De airco's komen uit op de gang waar het dan ook heter is dan buiten. Houten trap naar dakterras is donker en wankel.
Personeel is vriendelijk en bereid vragen te beantwoorden.
Daarbij komt het advies na 19.00 niet meer de straat op te gaan vanwege de hoge criminaliteit (alle deuren en ramen hier hebben traliewerk en zitten op slot).
Dus hier zit ik dan, op een plakkerig matras bij een lekkende airco, mijn laatste geld te tellen met gelukkig nog wat broodjes van de bakker op de hoek en een kuipje margarine (beleg kopen was niet meer gelukt), bij een slecht werkende tv en internet wat er de laatste 3 uur niet functioneerde.
Maar je moet genieten van de kleine dingen: ik heb nog oploskoffie, water en een dompelaar.........ik hoor jullie nog lachen toen ik zei dat ik koffie uit Nederland zou meenemen.
-
02 Augustus 2016 - 09:45
Chris En Toos:
Het olympisch dorp in het klein. We horen het al, Madagaskar was het niet maar Brazilië (tot nu toe) ook niet. Hopelijk wordt het beter.
XXX Chris en Toos -
02 Augustus 2016 - 14:07
Louis:
Ton, zullen we de paracommando's sturen om je daar weg te halen? Het klinkt echt bar en boos.
Wat een luxe hier, en wat een ellende daar. Nu verkeerd Brazilië momenteel niet in de beste economische omstandigheden, maar vraag me af of de meeste zaken die je schets voor de crisis anders waren.
Nogmaals sterkte. Groeten uit Helmond. ( Waar het zo slecht nog niet is.) -
02 Augustus 2016 - 17:33
Hennie:
Hoi Ton,
Eenzame kerst ... zo klinkt het.
Als er maar geen bedbugs onder het bed zitten.
Groet Hennie. -
06 Augustus 2016 - 03:34
Jan En Gerrie:
Och Tonneke toch, ik heb echt met je te doen. Maar zo kan je voelen hoe een isoleercel voelt. Weer een ervaring rijker.Een dikke knuffel van ons . J en G
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
