Zijn waar ik wezen wilde
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
27 Juli 2016 | Brazilië, Jericoacoara
Het was me weer het regeldagen wel. Vanmorgen op tijd opgestaan (wat ik trouwens tot nu toe altijd doe) maar vandaag was het opstaan met hetzelfde onzeker gevoel als waar ik gisteren mee naar bed ging.
Toen ik Melina, de receptioniste, om acht uur tegen kwam was er nog niets bekend over het vervoer. Ik ben zelf dus verder gaan zoeken op internet. Alle bussen komen door een verderop gelegen plaats maar je kan daar niet opstappen. Ik heb busbedrijven gebeld, mails gestuurd, ge-sms-t, zonder resultaat
Rond half tien kreeg ik het goede bericht dat ik om twee uur vervoer zou hebben naar Jericoacoara. Daarvoor moet ik met een plaatselijke bewoner ongeveer 30 km verderop waar in langs de "snelweg" zou worden opgepikt door Diego, met een rode 4x4 wagen. Voor Rs 150,=, zeg maar €40,=
Ik blij, de receptioniste blij.........totdat het bericht kwam dat het 18.00 uur zou worden, oeps, ik minder blij maar de hoop vandaag te vertrekken blijft.
Dat wordt dus een dag van hangen, intersletten en de tijd doden. Mijn zin om iets te ondernemen is er even niet.
Om vier ik moet ik gaan haasten, een volgend telefoontje geeft aan dat Diego een uur eerder komt, er moet snel een plaatselijke taxi aangehouden worden, haast is ook een dubbele prijs. Om kwart voor vijf sta ik voor de deur van een wegrestaurant aan de "snelweg". Diego is er echter pas om half zes.
Aardige vent, spreekt redelijk Engels en is gezellig. Ik grijp het met twee handen aan, eindelijk na een week Google translate conversaties eindelijk een gewoon gesprek.
Diego kondigt aan dat Brazilianen niet goed kunnen rijden en dat hij een Braziliaan is. Hij scheurt dan over de wegen, inhalen waar het niet mag, harder dan is toegestaan....maar geen moment van onveiligheid ervaren. Het is donker onderweg,
Vanaf zes uur is het donker, een rare gewaarwording voor een Nederlander want bij zo'n temperatuur is het bij ons tot half elf licht.
De weg is redelijk, in dorpen en steden lijkt het een Belgische kasseien weg. Om half negen, bij de laatste stad houdt de weg op. We gaan de duinen in, door het mulle zand. Vandaar de 4x4 wagen. Helaas zie ik niet meer dan wat de koplampen beschijnen. Het is volgens mij heel mooi hier. Ruim een half uur door de duinen en Jericoacoara doemt op. Een stadje midden in een natuurpark. Levendig, veel pousada's, barretjes, restaurantjes, wegen van mul duinzand, veel volk (toeristen)
Mij pousada ligt in een buitenwijk, Afrikaans aandoende hutjes. Er is een zwembad, ter grote van twee badkuipen. Hier ga ik morgen wel meer over vertellen als ik het bij daglicht heb gezien.
Maar ik ben waar ik wezen wilde..........
Bakje koffie zetten, sigaretje erbij, verhaaltje schrijven met mijn voetjes in het zand en de dag is weer voorbij.
Toen ik Melina, de receptioniste, om acht uur tegen kwam was er nog niets bekend over het vervoer. Ik ben zelf dus verder gaan zoeken op internet. Alle bussen komen door een verderop gelegen plaats maar je kan daar niet opstappen. Ik heb busbedrijven gebeld, mails gestuurd, ge-sms-t, zonder resultaat
Rond half tien kreeg ik het goede bericht dat ik om twee uur vervoer zou hebben naar Jericoacoara. Daarvoor moet ik met een plaatselijke bewoner ongeveer 30 km verderop waar in langs de "snelweg" zou worden opgepikt door Diego, met een rode 4x4 wagen. Voor Rs 150,=, zeg maar €40,=
Ik blij, de receptioniste blij.........totdat het bericht kwam dat het 18.00 uur zou worden, oeps, ik minder blij maar de hoop vandaag te vertrekken blijft.
Dat wordt dus een dag van hangen, intersletten en de tijd doden. Mijn zin om iets te ondernemen is er even niet.
Om vier ik moet ik gaan haasten, een volgend telefoontje geeft aan dat Diego een uur eerder komt, er moet snel een plaatselijke taxi aangehouden worden, haast is ook een dubbele prijs. Om kwart voor vijf sta ik voor de deur van een wegrestaurant aan de "snelweg". Diego is er echter pas om half zes.
Aardige vent, spreekt redelijk Engels en is gezellig. Ik grijp het met twee handen aan, eindelijk na een week Google translate conversaties eindelijk een gewoon gesprek.
Diego kondigt aan dat Brazilianen niet goed kunnen rijden en dat hij een Braziliaan is. Hij scheurt dan over de wegen, inhalen waar het niet mag, harder dan is toegestaan....maar geen moment van onveiligheid ervaren. Het is donker onderweg,
Vanaf zes uur is het donker, een rare gewaarwording voor een Nederlander want bij zo'n temperatuur is het bij ons tot half elf licht.
De weg is redelijk, in dorpen en steden lijkt het een Belgische kasseien weg. Om half negen, bij de laatste stad houdt de weg op. We gaan de duinen in, door het mulle zand. Vandaar de 4x4 wagen. Helaas zie ik niet meer dan wat de koplampen beschijnen. Het is volgens mij heel mooi hier. Ruim een half uur door de duinen en Jericoacoara doemt op. Een stadje midden in een natuurpark. Levendig, veel pousada's, barretjes, restaurantjes, wegen van mul duinzand, veel volk (toeristen)
Mij pousada ligt in een buitenwijk, Afrikaans aandoende hutjes. Er is een zwembad, ter grote van twee badkuipen. Hier ga ik morgen wel meer over vertellen als ik het bij daglicht heb gezien.
Maar ik ben waar ik wezen wilde..........
Bakje koffie zetten, sigaretje erbij, verhaaltje schrijven met mijn voetjes in het zand en de dag is weer voorbij.
-
27 Juli 2016 - 08:57
Ineke:
He he...eindelijk op de plaats van bestemming.
Snap niet de vele toeristen aldaar en de slechte bereikbaarheid! Maar goed....waarschijnlijk eigen vervoer.
Geniet ervan man! Groetjes van Jos en Ineke. -
27 Juli 2016 - 09:28
Chris En Toos:
Toch wel avontuurlijk hoor. Maar zoals je schrijft je bent er en weer een ervaring rijker.
XXX Chris en Toos -
27 Juli 2016 - 10:08
Ans:
Blij dat je goed bent aangekomen. Hoop voor je dat de volgende reis iets vlotter verloopt. Geniet van je zwembadje, kopje koffie en je sigaretje.
Liefs Ans -
27 Juli 2016 - 10:15
Jolanda:
Fijn dat je nu verder kunt hopelijk loopt de rest wat aangenamer -
28 Juli 2016 - 06:15
D'n Veurzitter:
Hé Antoine,
Hier alles ok, leuk je verhalen weer te lezen. Jan en Patries hebben de 4 daagse weer mooi uitgelopen, en ik er voor het zoveelste jaar achter dat ik het nooit ga doen!! Ben benieuwd naar de foto's van het natuurgebied! Hou je haaks, deze arme man gaat werken, een woord waar bij jou voorlopig een dikke streep door staat!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
