Madagascar geëvalueerd
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
09 December 2014 | Madagascar, Antananarivo
En dan is toch echt weer de laatste dag aangebroken. Als alles verloopt zoals gepland vertrek ik rond tien uur vanavond (acht uur Nederlandse tijd) met een taxi naar het vliegveld.
Als het goed is staat daar Air France klaar om om 01.45 uur (Madagascar tijd)) te vertrekking richting Parijs (vlucht AF 0935).
Woensdag 10 december om 11.10 uur land ik in de Franse hoofdstad.
Een uur en vijfentwintig minuten duurt mijn bezoek aan Charles de Gaulle om vervolgens om 12.35 uur met de AF 1740 naar Amsterdam te vertrekken, alwaar ik om tien voor twee in de middag een gezonde voet en mijn manke poot op Nederlandse bodem ga zetten.
Enkele weken geleden kwam ik een Italiaan tegen die al vijfentwintig jaar in Madagascar woont en hier handelt in kruiden en specerijen. Het was niet de meest positieve buitenlander die ik tegen gekomen ben.
Hij zei: "ik snap echt niet dat jullie in Madagascar op vakantie komen, ik ben blij als ik op vakantie mag gaan naar Italië. Madagascar heeft niets, het vervoer is slecht en langzaam, er is bijna geen oorspronkelijke natuur, de kust is niet aantrekkelijk en het eten is waardeloos."
Nou, dit is een mooi uitgangspunt om terug te blikken op mijn reis.
Natuur
Madagascar is in ieder geval heel anders dan dat ik verwacht had. Mijn beeld van de weelderige natuur, veel "wildlife" is mij ook wat tegengevallen.
Madagascar is voor een groot gedeelte kaal gekapt, vele stukken worden om de paar jaar platgebrand.
Wilde dieren heb ik weinig gezien en dan nog alleen in Nationale Parken en hier en daar een loslopende leguaan.
Het nadeel op mijn reis is dat ik twee nationale parken heb moeten overslaan omdat ik met mijn voet zat (en zit).
Het landschap is wisselend, kale heuvels en bergen (altijd mooi) tot droge dorre vlaktes.
Het oosten (tropisch) is groener dan het westen (savanne achtig).
Het vervoer
Het vervoer is mij veel meegevallen. De verhalen van overvolle taxibrousses, ongemakkelijke plaatsen blijken in de praktijk mee te vallen. Daar moet je wel wat voor doen. Even vooruit denken en op tijd reserveren. Vaak heb je dan de keuze in welke plaats dat je hebt. Als je 's morgens vroeg vertrekt komen ze je voor €0,30 ook nog ophalen bij jouw hotel. Natuurlijk, de busjes zitten vol, vier personen op drie stoelen. De wachttijden zijn wisselend, ik bedoel de wachttijden dat het busje vol zit en gaat vertrekken. Het langste wat ik heb moeten wachten is drieeneenhalf uur.
De wegen zijn slecht. De beste wegen (van en naar Antananarivo) zijn vergelijkbaar met een in Nederland, slecht onderhouden, provinciale tweebaansweg. De slechte geasfalteerde wegen zitten vol gaten waar je, al zigzaggend, stapvoets overheen gaat waarbij de auto meestal in de berm rijdt. De berm is beter dan de weg.
En dan heb je nog de onverharde wegen, stapvoets van kuil tot kuil, heen en weer geslingerd in de bus of auto. Hele trajecten kan je alleen maar met een 4x4 afleggen, zeker als het geregend heeft. Ik heb het geluk gehad dat ik maar twee keer op de "natte" wegen ben geweest maar zelfs de 4x4 kwam daar bijna vast te zitten.
De rood lemen wegen nemen geen water op en worden gewoon poelen van natte modder. De kwaliteit van de auto's is sterk wisselend. Van een kapot espresso apparaat (zie dat hoofdstuk op mijn weblog) waar de benzine in een plastic fles onder het dashboard is geknoopt, tot luxe 4x4 wagens. In de steden zie je allerlei wrakken rijden. Meest opvallend zijn de Lelijke Eend en de Renault 4, van het model uit de zeventiger jaren.
Overig vervoer:
Twee maal hen ik de trein genomen waar ik uitvoerig verslag van heb gedaan. Een belevenis, niet snel.
De piroque, een kano waar je na drie uur wel zere billen van krijgt, maar wat een rust, zo over de Tsiribihina rivier of Canal de Pangalanes.
De rivierboot, wat, als je niet brutaal bent en je de beste plaats toe-eigend, een crime kan zijn, zittend op een houten plank. Ik was brutaal en heb dus 2 keer bijna tien uur, liggend doorgebracht.
En dan de Zebucard, maar anderhalf uur in doorgebracht. Het meest traditionele vervoersmiddel, langzaam, maar je moet het een keer gedaan hebben.
En dan, "last but not least", de pouche-pouche. Oftewel de fiets- of looprikshaw.
Ik hou helemaal niet van de looprikshaw, ik vind het mensonterend als mannen mij, hardlopend en op blote voeten, voorttrekken voor een habbekrats. Wegens mijn verstuikte enkel heb ik, helaas, er wel gebruik van gemaakt. Ik heb ze wel het dubbele betaald ten opzichte wat ik afsprak.
Kortom, de Italiaan heeft niet helemaal gelijk. Het vervoer is langzaam (gemiddeld denk ik 30 km/uur) maar zeker niet altijd slecht en oncomfortabel).
Steden.
De meeste steden, stadjes en dorpen zijn openbare marktplaatsen. De twee grote steden Antananarivi en Fianarantsoa, vind ik niets. Antsirabe en Ambositra vond ik twee leuke plaatsen, hoewel de bezienswaardigheden er bijna niet zijn.
Toos heeft het al eens opgemerkt, de namen van steden en dorpjes zijn uitgevonden door een stotteraar, veel steden hebben twee namen en dan worden ze ook nog anders uitgesproken. Tevens zijn de Malagasi lui en korte de naam ook nog eens af. Zo wordt het wel eens moeilijk om duidelijk te maken waar je naar toe wilt of het op de landkaart terug te vinden.
Strand en strandleven
Dit vond ik regelrecht zwaar tegenvallen. Zelfs op een tropisch eiland als Ile Sainte Marie heb je weinig stranden waar je kan zwemmen en waar je kan zwemmen is er geen sprake van "strand leven". De oost kust heeft grote stranden maar hoge golven, sterke stroming en haaien en totaal geen strandactiviteit. Aan de westkust heeft Morondava wat strandleven. De kust tussen Morondava en Tulear (welke ik niet heb kunnen bereizen vanwege mijn voet) valt volgens andere die ik gesproken heb tegen.
Voor strand en strandleven zal je dus echt naar het noorden moeten gaan.
Bevolking, taal en contact.
Vriendelijk en behulpzaam maar toch oppervlakkig. Dat zal de cultuur als voormalige Franse kolonie met zich meebrengen. Ook heeft de taal barrière daarmee te maken. Mijn Frans is erg beperkt, te beperkt om een levendige conversatie erop na te houden. Engels wordt er vrijwel niet of slecht gesproken.
Contact met medereizigers is in Madagascar ook vrij beperkt. Er zijn veel Franse toeristen die, gegeneraliseerd, meer op zichzelf zijn. Er zijn relatief weinig "backpackers" en hotels ontbreekt het vaak aan gemeenschappelijke ruimtes en zitjes.
Het gemakkelijkste contact heb je met kinderen. De meest gehoorde vraag die je hoort is: "Faza bonbon, Faza photo, Faza l'argent" oftewel "blanke snoepje, blanke foto, blanke geld".
Geld en geldzaken
Vallen mee. Met een Visa en Master card kan je op meer plaatsen pinnen dan op internet en in boeken staat. Natuurlijk betaal je dan wel de kosten. Een "Wereldpas" (maestro) van de Rabobank werkte bij mij maar een keer.
Een overzicht van prijzen heb ik al beschreven bij mijn hotel in Ampefy.
Buiten mijn eerste guesthouse in Antananarivo heb ik altijd maximaal tussen de Ar 30.000 en Ar 50.000 (€10 - €16,67) betaald. Daar zaten hele goede hotelletjes bij en ook matige. Een keer heb ik een kamer gehad met een gezamenlijke wc/douche.
Ongeveer heb ik, in 72 dagen, voor eten, drinken, slapen, vervoer etc (dus alles excl. vliegreis) ongeveer €2500 uitgegeven (ongeveer €35/dag). Dit kan goedkoper maar dan eet je eenzijdig.
Eten.
Het eten is goed te noemen, de gemiddelde menukaart heeft Pasta/noodle, kip, Zebu, vis, garnalen in diverse vormen. De wat grotere restaurants hebben ook pizza.
Ontbijt (simple) is meestal met stokbrood, jam, honing en koffie.
Na twee maanden heb je het eten wel gezien en ken je de menukaart wel dromen. Maar de Italiaan heeft geen gelijk als hij het eten slecht noemt.
Aan de kant van de weg zijn ook veel "hotely's" wat kleine locale restaurantjes zijn. Het eten is daar goedkoop, eenzijdig en soms te vet.
Madagasi eten veel rijst met wat vis of vlees.
Flessen water zijn overal te koop voor €1,=/anderhalve liter. Voor de rest zie je veel, met fruitpoeder aangemaakt water, ik heb mijzelf daar niet aan gewaagd.
Fruit, met name mango, bananen en lychees, heb je overal.
Nou, hiermee hoop ik het negatieve beeld van de Italiaan wat te hebben genuanceerd.
Maar waar sta ik nu en waar staat Madagascar op mijn ranglijst.
De problemen met mijn voet hebben mij danig parten gespeeld waardoor ik niet alles heb kunnen doen wat ik wilde. Ik heb mijn plannen vaak moeten aanpassen. Hierdoor heb ik het noorden, een gedeelte van de westkust en twee nationale parken gemist. Met tijden was dat ook wel balen, jullie hebben dat ook wel gemerkt aan mijn manier van schrijven. Gelukkig heb ik de draad elke keer weer wel weten op te pakken en kunnen genieten van de dingen die ik zag en meemaakte.
De communicatie verliep soms moeizaam, dat is soms leuk, soms een uitdaging maar daardoor mis je ook de diepgang en het ontspannen contact. Dit geldt ook voor het contact met medereizigers.
De natuur en het strandleven stelde mij zwaar teleur. Ik had daar meer van verwacht en op gerekend.
Al met al heb ik een goede reis gehad, veel mogen zien en beleven. Maar helaas Madagascar, je komt in de onderste regionen (net boven Maleisië) van mijn lijst van landen die ik bezocht heb. Daar kunnen de mooie kleuren en het fotogenieke van dit land, helaas, niet veel aan veranderen.
En een tip voor mensen die Madagascar nog op de hotlist hebben staan:
De westerse documentaires, boeken, brochures en reisgidsen geven een ander beeld.
Als het goed is staat daar Air France klaar om om 01.45 uur (Madagascar tijd)) te vertrekking richting Parijs (vlucht AF 0935).
Woensdag 10 december om 11.10 uur land ik in de Franse hoofdstad.
Een uur en vijfentwintig minuten duurt mijn bezoek aan Charles de Gaulle om vervolgens om 12.35 uur met de AF 1740 naar Amsterdam te vertrekken, alwaar ik om tien voor twee in de middag een gezonde voet en mijn manke poot op Nederlandse bodem ga zetten.
Enkele weken geleden kwam ik een Italiaan tegen die al vijfentwintig jaar in Madagascar woont en hier handelt in kruiden en specerijen. Het was niet de meest positieve buitenlander die ik tegen gekomen ben.
Hij zei: "ik snap echt niet dat jullie in Madagascar op vakantie komen, ik ben blij als ik op vakantie mag gaan naar Italië. Madagascar heeft niets, het vervoer is slecht en langzaam, er is bijna geen oorspronkelijke natuur, de kust is niet aantrekkelijk en het eten is waardeloos."
Nou, dit is een mooi uitgangspunt om terug te blikken op mijn reis.
Natuur
Madagascar is in ieder geval heel anders dan dat ik verwacht had. Mijn beeld van de weelderige natuur, veel "wildlife" is mij ook wat tegengevallen.
Madagascar is voor een groot gedeelte kaal gekapt, vele stukken worden om de paar jaar platgebrand.
Wilde dieren heb ik weinig gezien en dan nog alleen in Nationale Parken en hier en daar een loslopende leguaan.
Het nadeel op mijn reis is dat ik twee nationale parken heb moeten overslaan omdat ik met mijn voet zat (en zit).
Het landschap is wisselend, kale heuvels en bergen (altijd mooi) tot droge dorre vlaktes.
Het oosten (tropisch) is groener dan het westen (savanne achtig).
Het vervoer
Het vervoer is mij veel meegevallen. De verhalen van overvolle taxibrousses, ongemakkelijke plaatsen blijken in de praktijk mee te vallen. Daar moet je wel wat voor doen. Even vooruit denken en op tijd reserveren. Vaak heb je dan de keuze in welke plaats dat je hebt. Als je 's morgens vroeg vertrekt komen ze je voor €0,30 ook nog ophalen bij jouw hotel. Natuurlijk, de busjes zitten vol, vier personen op drie stoelen. De wachttijden zijn wisselend, ik bedoel de wachttijden dat het busje vol zit en gaat vertrekken. Het langste wat ik heb moeten wachten is drieeneenhalf uur.
De wegen zijn slecht. De beste wegen (van en naar Antananarivo) zijn vergelijkbaar met een in Nederland, slecht onderhouden, provinciale tweebaansweg. De slechte geasfalteerde wegen zitten vol gaten waar je, al zigzaggend, stapvoets overheen gaat waarbij de auto meestal in de berm rijdt. De berm is beter dan de weg.
En dan heb je nog de onverharde wegen, stapvoets van kuil tot kuil, heen en weer geslingerd in de bus of auto. Hele trajecten kan je alleen maar met een 4x4 afleggen, zeker als het geregend heeft. Ik heb het geluk gehad dat ik maar twee keer op de "natte" wegen ben geweest maar zelfs de 4x4 kwam daar bijna vast te zitten.
De rood lemen wegen nemen geen water op en worden gewoon poelen van natte modder. De kwaliteit van de auto's is sterk wisselend. Van een kapot espresso apparaat (zie dat hoofdstuk op mijn weblog) waar de benzine in een plastic fles onder het dashboard is geknoopt, tot luxe 4x4 wagens. In de steden zie je allerlei wrakken rijden. Meest opvallend zijn de Lelijke Eend en de Renault 4, van het model uit de zeventiger jaren.
Overig vervoer:
Twee maal hen ik de trein genomen waar ik uitvoerig verslag van heb gedaan. Een belevenis, niet snel.
De piroque, een kano waar je na drie uur wel zere billen van krijgt, maar wat een rust, zo over de Tsiribihina rivier of Canal de Pangalanes.
De rivierboot, wat, als je niet brutaal bent en je de beste plaats toe-eigend, een crime kan zijn, zittend op een houten plank. Ik was brutaal en heb dus 2 keer bijna tien uur, liggend doorgebracht.
En dan de Zebucard, maar anderhalf uur in doorgebracht. Het meest traditionele vervoersmiddel, langzaam, maar je moet het een keer gedaan hebben.
En dan, "last but not least", de pouche-pouche. Oftewel de fiets- of looprikshaw.
Ik hou helemaal niet van de looprikshaw, ik vind het mensonterend als mannen mij, hardlopend en op blote voeten, voorttrekken voor een habbekrats. Wegens mijn verstuikte enkel heb ik, helaas, er wel gebruik van gemaakt. Ik heb ze wel het dubbele betaald ten opzichte wat ik afsprak.
Kortom, de Italiaan heeft niet helemaal gelijk. Het vervoer is langzaam (gemiddeld denk ik 30 km/uur) maar zeker niet altijd slecht en oncomfortabel).
Steden.
De meeste steden, stadjes en dorpen zijn openbare marktplaatsen. De twee grote steden Antananarivi en Fianarantsoa, vind ik niets. Antsirabe en Ambositra vond ik twee leuke plaatsen, hoewel de bezienswaardigheden er bijna niet zijn.
Toos heeft het al eens opgemerkt, de namen van steden en dorpjes zijn uitgevonden door een stotteraar, veel steden hebben twee namen en dan worden ze ook nog anders uitgesproken. Tevens zijn de Malagasi lui en korte de naam ook nog eens af. Zo wordt het wel eens moeilijk om duidelijk te maken waar je naar toe wilt of het op de landkaart terug te vinden.
Strand en strandleven
Dit vond ik regelrecht zwaar tegenvallen. Zelfs op een tropisch eiland als Ile Sainte Marie heb je weinig stranden waar je kan zwemmen en waar je kan zwemmen is er geen sprake van "strand leven". De oost kust heeft grote stranden maar hoge golven, sterke stroming en haaien en totaal geen strandactiviteit. Aan de westkust heeft Morondava wat strandleven. De kust tussen Morondava en Tulear (welke ik niet heb kunnen bereizen vanwege mijn voet) valt volgens andere die ik gesproken heb tegen.
Voor strand en strandleven zal je dus echt naar het noorden moeten gaan.
Bevolking, taal en contact.
Vriendelijk en behulpzaam maar toch oppervlakkig. Dat zal de cultuur als voormalige Franse kolonie met zich meebrengen. Ook heeft de taal barrière daarmee te maken. Mijn Frans is erg beperkt, te beperkt om een levendige conversatie erop na te houden. Engels wordt er vrijwel niet of slecht gesproken.
Contact met medereizigers is in Madagascar ook vrij beperkt. Er zijn veel Franse toeristen die, gegeneraliseerd, meer op zichzelf zijn. Er zijn relatief weinig "backpackers" en hotels ontbreekt het vaak aan gemeenschappelijke ruimtes en zitjes.
Het gemakkelijkste contact heb je met kinderen. De meest gehoorde vraag die je hoort is: "Faza bonbon, Faza photo, Faza l'argent" oftewel "blanke snoepje, blanke foto, blanke geld".
Geld en geldzaken
Vallen mee. Met een Visa en Master card kan je op meer plaatsen pinnen dan op internet en in boeken staat. Natuurlijk betaal je dan wel de kosten. Een "Wereldpas" (maestro) van de Rabobank werkte bij mij maar een keer.
Een overzicht van prijzen heb ik al beschreven bij mijn hotel in Ampefy.
Buiten mijn eerste guesthouse in Antananarivo heb ik altijd maximaal tussen de Ar 30.000 en Ar 50.000 (€10 - €16,67) betaald. Daar zaten hele goede hotelletjes bij en ook matige. Een keer heb ik een kamer gehad met een gezamenlijke wc/douche.
Ongeveer heb ik, in 72 dagen, voor eten, drinken, slapen, vervoer etc (dus alles excl. vliegreis) ongeveer €2500 uitgegeven (ongeveer €35/dag). Dit kan goedkoper maar dan eet je eenzijdig.
Eten.
Het eten is goed te noemen, de gemiddelde menukaart heeft Pasta/noodle, kip, Zebu, vis, garnalen in diverse vormen. De wat grotere restaurants hebben ook pizza.
Ontbijt (simple) is meestal met stokbrood, jam, honing en koffie.
Na twee maanden heb je het eten wel gezien en ken je de menukaart wel dromen. Maar de Italiaan heeft geen gelijk als hij het eten slecht noemt.
Aan de kant van de weg zijn ook veel "hotely's" wat kleine locale restaurantjes zijn. Het eten is daar goedkoop, eenzijdig en soms te vet.
Madagasi eten veel rijst met wat vis of vlees.
Flessen water zijn overal te koop voor €1,=/anderhalve liter. Voor de rest zie je veel, met fruitpoeder aangemaakt water, ik heb mijzelf daar niet aan gewaagd.
Fruit, met name mango, bananen en lychees, heb je overal.
Nou, hiermee hoop ik het negatieve beeld van de Italiaan wat te hebben genuanceerd.
Maar waar sta ik nu en waar staat Madagascar op mijn ranglijst.
De problemen met mijn voet hebben mij danig parten gespeeld waardoor ik niet alles heb kunnen doen wat ik wilde. Ik heb mijn plannen vaak moeten aanpassen. Hierdoor heb ik het noorden, een gedeelte van de westkust en twee nationale parken gemist. Met tijden was dat ook wel balen, jullie hebben dat ook wel gemerkt aan mijn manier van schrijven. Gelukkig heb ik de draad elke keer weer wel weten op te pakken en kunnen genieten van de dingen die ik zag en meemaakte.
De communicatie verliep soms moeizaam, dat is soms leuk, soms een uitdaging maar daardoor mis je ook de diepgang en het ontspannen contact. Dit geldt ook voor het contact met medereizigers.
De natuur en het strandleven stelde mij zwaar teleur. Ik had daar meer van verwacht en op gerekend.
Al met al heb ik een goede reis gehad, veel mogen zien en beleven. Maar helaas Madagascar, je komt in de onderste regionen (net boven Maleisië) van mijn lijst van landen die ik bezocht heb. Daar kunnen de mooie kleuren en het fotogenieke van dit land, helaas, niet veel aan veranderen.
En een tip voor mensen die Madagascar nog op de hotlist hebben staan:
De westerse documentaires, boeken, brochures en reisgidsen geven een ander beeld.
-
09 December 2014 - 07:00
Jaakie:
Dag Ton,
Ik heb er niets aan toe te voegen: goede evaluatie. Het enige wat ik mis is de evaluatie van je voet....hoe gaat het daarmee? Wordt het woensdag of donderdag toch even RR (richting röntgen)? Ik wens je een aangename terugreis en tot gauw!
Jaak -
09 December 2014 - 07:26
Louis Verheijen:
Een goede terugreis Ton. -
09 December 2014 - 08:35
Jos:
Ton, een mooie samenvatting van je vakantie.
Goede reis! -
09 December 2014 - 09:23
Nanny:
Hoi Ton,
Weer een heel verslag.
Gelukkig dat je probeert de positieve dingen van de reis te zien.
Extra moeilijk door de problemen met je voet.
Het is weer een aparte ervaring.
Wij zullen er niet voor kiezen.
Bedankt voor al je verhalen en foto's.
Goede terugreis.
En dan horen we hoe het verder met je gaat. .
Groetjes Nanny. -
09 December 2014 - 10:37
Rose-Marie:
Hoi Ton,
Een heel goede terugreis gewenst!! En ik zou bij terugkomst toch maar even een fotootje laten maken van die voet..
Ondanks je tegenvallende evaluatie lijkt Madagascar me nog steeds een prachtige bestemming. Ach ja, het is maar waar je op uit bent, toch? Maar ik ga me er voorlopig niet aan wagen met de kids..! (En dat dan toch met dank aan je verslagen).
Als je in de weken rond kerst en de jaarwisseling nog ergens wat uurtjes over hebt drink ik graag een koffie met je.
Lieve groet,
Rose-Marie -
09 December 2014 - 10:55
Ma:
dit was dan het laatste verslag van jou vacantie ik hoor de rest wel als je thuis bent ik hoop dat je een goede reis hebt en dat het met je voet beter gaat je hebt hier wel betere verzorging. je krijgt wel een overgang hier is het winter wel mooi weer maar frisjes maar ook dat went weer wel en wij hebben de luxe van verwarming je draait maar aan het knopje en je hele huis is warm,ik hoop als je thuis bent dat ik snel wat van je hoor heel veel liefs en groetjes ma -
09 December 2014 - 11:31
Chris En Toos:
Wat een prachtige evaluatie.
We wensen je een goede reis en hopen morgen van je te horen via de telefoon.
XXX Chris en Toos -
09 December 2014 - 12:41
Ellie:
Evaluatie, evacuatie,devaluatie, want je gaat je miljoentjes missen.
bereid je maar voor op hogere sferen voor als je gaat vliegen om weer gauw genoeg
op twee verschillende voetjes te staan....koud, brrr en dubbel uitkijken dat je niet met het verkeerde been
uit bed stapt.Eenmaal thuisgekomen heb je een druk programma, ja jongen 't is niet anders.
Je gaat de heugelijke tien-dagen-periode in ( tenminste zwangere dames vinden die tijd heuglijk)
Tot nu toe is het stil aan de overkant en zelfs de bomen zijn groener aan deze kant, dus wip maar even de evenaar over.Goeie reis
liefs, ellie -
09 December 2014 - 17:03
Ans:
Hoi Ton,
Alles is al zo'n beetje gezegd. Dus van hier ook een goede reis. We horen wel als je weer in dit kikkerlandje gearriveerd bent.
Groetjes Ans -
09 December 2014 - 17:08
Patriex:
hoi Ton,
Mooie evaluatie. Goede terugreis en succes met het wennen weer in ons kikkerlandje.
Tot snel!
Groetjes,
Patries -
09 December 2014 - 17:55
Martijn Van Reem:
Hey Ton, goeie reis!
Grt Martijn. -
09 December 2014 - 23:08
Hennie:
Hoi Ton,
Goede reis, duidelijke evaluatie .... Ik ga niet naar Madagascar.
Tot binnenkort.
Groet Hennie. -
09 December 2014 - 23:41
Ton V D H:
Hoi Ton
Een goede evaluatie.
Je moet er altijd maar het beste van maken, en dat heb je gelukkig gedaan
Maar dat je nu je Maleisië reis net onder je Madgaskar reis laat eindigen in het lijstje van minder goed,
drukt onze voorpret enigszins. Wij zijn gewaarschuwd en we gaan e in ieder geval ook het beste van maken.
We wensen je een veilige en goede terugreis.
Ton en Vera -
12 December 2014 - 16:05
Ton Matthijssen:
Ha beste Ton,
Inmiddels heb je als het goed is al weer voet gezet op vaste Nederlandse bodem. Ik heb je reisdocument met interesse gelezen, niet iedere dag maar wel veel. Ik ben wat minder ondernemnd dan jij, hoe kan het ook anders, jij bent al bijna op all places on earth geweest en daar ben ik jaloers op maar Madagascar, nee dat gaat hem niet worden. Misschien toch maar weer een (4e) rondje Indonesië wat mij betreft.
Tot ziens en fijnen Hollandse oerdegelijke feestdagen
Groet
Ton M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
