De treinreis Fianarantsoa - Manakara
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
23 November 2014 | Madagascar, Manakara
Een uur lopen op mijn huidige tempo. Het strand van Manakara ziet er mooi uit, met veel bomen zodat er veel schaduw is. Naast het in de schaduw zitten kan je weinig doen aan het strand. Er wordt ontraden te zwemmen in verband met haaien. Er zijn geen terrasjes of drinkgelegenheden aan het strand.
Omdat het zondag is, is het redelijk druk op het strand. Er zijn wel kinderen in het water maar alleen in het ondiepe gedeelte.
Onderweg wordt ik aangesproken door een gids. De bekendste activiteit is een dagtocht met een piroque over dit gedeelte van het Canal de Pangalanes. Misschien kan je je nog herinneren dat ik bij Tamatave ( in het noorden) ook een boottocht heb gemaakt over deze kanalen. Ik boek voor morgen nu een tocht over het zuidelijk deel van het kanaal.
Daarna ga ik het strand op, een uurtje onder de boom, in de schaduw zie het strandleven aan. De op zondags geklede families, verliefde stelletjes en spelende kinderen. En natuurlijk de bedelaars vragend om geld.
Omdat ik vanmorgen al mijn principes heb laten varen neem ik nu weer een loop pouche-pouche terug van het strand, dat betekend eerst onderhandelen tot een normale Madagasi prijs (Ar 2000) terwijl de vraagprijs Ar 10.000 was. Ik blijf me niet op mijn gemak voelen als iemand mij, te voet, moet voorttrekken. Eenmaal bij het hotel geeft ik de afgesproken 2000 Ariari en geef Ar 3000 fooi. Daarmee is een beetje mijn schuldgevoel afgekocht. Om het even in perspectief te zien, Ar 3000 = €1,=.
In plaats van de geplande 4 of vijf dagen besluit ik nog twee nachten (dus totaal 3 nachten) in Manakara te blijven en dan door te reizen naar Mananjary. Mananjary staat niet in mijn reisboek. Op internet kan ik er weinig over te vinden maar ik heb gehoord dat het wel een aangenaam vissersdorp is. Toen ik in mijn hotel naar aanbevelingen voor een hotel vroeg werd ik in kontakt gebracht met een andere gast, die hier volgens mij al langer verblijft. Vanavond helpt hij mij met het reserveren van een hotel daar.
De treinreis
En dan terug naar de dag van gisteren. De treinreis van Fianarantsoa naar Manakara. Volgens internet de enigste spoorverbinding in Madagascar maar dat is niet waar. Jullie weten dat ik inmiddels de treinreis van Tamatave naar Moramanga al heb gemaakt.
Helaas is het nadeel van twee treinreizen dat je vergelijkingen gaat maken maar dat is niet anders.
Om half zes zit ik aan mijn bakje koffie want om zes uur rijdt de taxi voor. Met twee andere gasten op weg naar het station. De hal staat vol met mensen, ook meerdere toeristen. Dit is immers de bekendste spoorlijn en wordt in alle reisbrochures vermeld.
Mijn kaartje heb ik al. Ik blijk een plaats te hebben, bij het raam aan de linker kant (zuidkant) van de trein. Jammer want de rechter (noord) kant blijkt een beter uitzicht te hebben. In deze trein heb je eerste en tweede klas, toeristen zitten eerste klas. Mijn gedeelte van de wagon bevat 36 plaatsen waarvan de helft buitenlandse toeristen zijn. Ik zit als een van de eerste op mijn plaats, stoel (of beter gezegd half bankje) nummer 11. Even later komt er een ander groepje toeristen binnen. Ook met een kaartje voor stoel nummer 11. Dit groepje blijken Nederlanders te zijn (als je Limburg, Kerkrade en Landgraaf tot Nederland wilt rekenen).
Ik spreek diegene die mijn kaartje heeft gereserveerd aan. Even later komt hij terug met de mededeling dat er geen probleem is, nadien zie ik hem niet meer.
Het probleem lijkt mee te vallen want gedurende de hele reis is er naast ons vijven een plaats vrij.
Om zeven uur is iedereen reisklaar. Behalve de trein, er is nog geen locomotief. Er wordt wel heen en weer gerangeerd en na een uur vertrekken we om acht uur. Een uur later dan de planning maar op z'n Madagasi "op tijd".
In vergelijking met mijn vorige treinreis is het druk in deze trein. Tussen ons compartiment van 36 en het volgend compartiment van 36 is een gedeelte tweede klas waar ook veel bagage ligt opgeslagen. Met al het volk is het moeilijk bij de deur te komen, in de vorige treinreis kon ik regelmatig in de deur gaan zitten en even een sigaretje roken. De vorige keer was ik de enigste toerist, geen klasseverscil dus meer contact met de lokale reiziger
Nu praat ik vooral Nederlands, ook wel lekker na vijf weken steenkolen Frans en Engels .
Boemel, boemel, sjok, sjok en we zijn op weg. De snelheid is redelijkmaar nooit harder van ongeveer 60 kilometer. Het landschap is bergachtig met grote valleien en later wordt het steeds meer groen. Er verschijnt meer tropische begroeiing. Daartussen veel grote en kleinere rijstterrassen. Dit is wel de groenste etappe die ik in Madagascar gezien heb.
En toch zie je ook hier hoeveel natuur er is vernietigd, gekapt en afgebrand. Jammer.
En dan passeren we de dorpjes met kleine en wat grotere stations. Een drukte van jewelste met verkopers van bananen, lychee's, Later rivierkreeft, vis, frisdrankjes en yoghurt, eieren, peper, groente beignets, gebraden spek en noem maar op. Als de trein rijdt zie je op de rijstvelden iedereen naar de trein kijken. Met name kinderen roepen en zwaaien naar de trein. Overal hoor je kinderen roepen: " Fazal, bouteille?" Oftewel vreemdeling, heb je een fles. Iedereen lijkt dol op lege limonade flessen die worden hergebruik voor vanalles, eigengemaakte limonade, olie, benzine.
Een treinstel verder heeft iemand ballonnen bij, daar wordt door de kinderen bijna letterlijk om gevochten. Als er eentje knapt staat de hele groep te juichen.
Zo passeren we tientallen stationnetjes, de een groeten als de andere, de een drukker als de andere. Op het ene station staan we vijf minuten stil op andere stations een half uur of langer. Treinwagons worden tussentijds gekoppeld en ontkoppeld. Op een station wordt er wel een keer of acht op en neer gereden voordat de wagons blijkbaar goed aangekoppeld waren. Er zijn een heel aantal tunnels op deze route en smalle bruggen over de rivier. Op een plek passeren we een waterval. Ondanks dat de conducteur ons waarschuwde, was hij voorbij voordat we hem goed gezien hadden.
Op een van de stations, net voor het vallen van de avond, werd er een groep kinderen staande op een ton liedjes gezongen. De muziek hier lijkt een mix van de Caraïben en Afrika. Het is geinig peuters en kinderen op een Afrikaanse manier dansend en zingend bezig te zien, elke keer luid joelend als een foto gemaakt wordt met flits.
En dan rijden we nog enkele uren in het donker. Rond de lamp in de coupe grote en kleine insecten. Om zeven uur in de avond zegt de conducteur dat we nog een uurtje moeten. Twee uur later komen we aan in Manakara, maar ja, een uur in Madagascar duurt soms iets langer.
Is dit nou de veelbesproken treinreis ? Jawel, de meest besproken, de meest door toeristen afgelegde maar de treinreis Tamatave - Moramanga vond ik origineler, minder uitgebuit, minder toeristisch maar zeker fotogenieker. Helaas, ik vergelijk weer ondanks dat het een waardevolle dag was die ik niet had willen missen.
Het vervolg op deze treinreis hebben jullie vanmorgen al kunnen lezen.
-
23 November 2014 - 20:36
Ans:
Hoi Ton,
Het wil nog niet erg vlotte met je voet is het wel? Zit er wel verbetering in. Verder ben je al te veel verwend en je moet niet vergelijken met wat er op internet staat. Je moet het zelf ervaren. Ook al heb je soort gelijke landschappen al gezien het is toch weer anders . Zeker als je naar hier kijkt. Wees voorzichtig en geniet de laatste weken nog van je vakantie.
Liefs en groetjes Ans -
24 November 2014 - 10:52
Hennie:
Hoi Ton,
Mooie plaatsjes, is echt een andere reis als andere jaren.
Inderdaad Ton jij hebt al zoveel gezien van de wereld dat je veel gaat vergelijken.
Verder moet je misschien even bij Jaak informeren of Landgraaf en Kerkrade dan wel Limburg bij Nederland mag/wil worden gerekend. Veel plezier aan het strand en let op voor de haaien.
Groet Hennie. -
24 November 2014 - 11:50
Chris En Toos:
De foto's vinden we erg mooi. Ook al was de reis dan wel niet zo indrukwekkend als je vorige toch fijn dat je ervan hebt kunnen genieten.
We weten eerlijk niet waarom je je zo ongemakkelijk vindt als iemand je lopen rond rijdt. Het is toch zijn broodwinning. Misschien moet je het hebben ervaren om te weten hoe het voelt. Je hebt hem in ieders geval een mooie fooi gegeven.
XXX Chris en Toos -
25 November 2014 - 22:47
Ellie:
Ik vind de foto's in ieder geval wel indrukwekkend en vergelijken kan geen kwaad. zo kun je het een waarderen en het ander weer op een andere manier.het is allemaal mooi en allemaal op z'n eigen manier.
Blij dat je eens uitgepakt hebt voor jezelf en je hebt laten "dragen".
Je rugzak pakken en ergens anders een kamer nemen.....zoiets doen en dit met anderen delen getuigt toch van lef, of niet?
eiland van enge beesten hoor met haaien aan het strand...nou ja bijna....en krokkies in de vaart.zitten ze ook in het zuidelijk deel van het canal?
Het is hier voor het eerst weer krabben geblazen in de vroege ochtend, ondanks dat het nog steeds prachtig herfstweer is met regelmatig zon.Wandelen in de natuur en met m'n voeten schuiven door de gekleurde blaadjes, hoofdje leeg, werk even ver van mijn bed en blij met elke zonnige dag.
Je kunt het niet vergelijken de tijd in madagascar en de tijd hier; toch heeft het allebei z'n charmes, zonder dat het een beter is dan het ander......toch?
liefs, ellie -
27 November 2014 - 19:32
Ma:
hoi Ton ik heb zojuist jou verhaal gelezen en de fotos gezien ik vindt die van de kinderen nog het mooist die leuke gezichtjes kinderen zijn altijd leuk en mooi om te zien.je hebt wel een hele reis gemaakt met de trein ook een belevenis hier neem je nooit de trein dus daarom moet je ver van huis gaan.ik wacht weer met spanning op jou volgend relaas als je thuis bent heb je nog veel meer te vertellen bij de fotos daar trekken we dan maar tijd voor uit. ik kijk weer uit naar jou volgend mailtje. heel veel groetjes en liefs ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley