Le petit Thingy et le alee de Baobab
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
03 November 2014 | Madagascar, Morondava
Als je enkel in de kreukels ligt lijkt het net alsof je het nog drukker hebt dan anders. Of beter gezegd, alles duurt tien keer zo lang. Even teruglopen van het restaurant naar je kamer is er niet bij, even snel naar de wc, een hele onderneming. Dus van te voren goed nadenken, wat neem ik mee, waar ga ik zitten, waar leg ik dit, hoe kan ik bij dat.
Over de hulp hier geen klagen, ze staan direct klaar.
Ik heb het idee dat ik wel iets meer druk op mijn voet kan hebben, of het is de werking van de dicloflenac. In mijn kamer kan ik mezelf redden met lopen maar buiten in rul zand (ik zit hier aan het strand) gaat het problematisch.
Bedankt voor jullie wensen en steunbetuigingen. Maak je geen zorgen, ik heb eten, ik heb drinken, ik heb hulp en doe als de Madagasi's: ik heb tijd ( anders neem ik die maar).
Maar even waar ik eigenlijk in het verhaal gebleven was.
Vrijdag 31 oktober
Het natuurpark de "grote Thingy's" had ik overgeslagen maar in de vrijdag middag heb ik me wel gewaagd aan de "kleine Thingy's".
Het is een rotsachtig gebied van kalksteen die door erosie zeer puntige rotsen hebben. Diezelfde rotsstructuren kom je tegen in Halong Bay in Vietnam, bij Palawan in de Filipijnen en ook in Laos.
En wederom helaas voor Madagascar, het is mooi maar het haalt het niet bij wat ik elders gezien heb.
Een wandeling door de kleine Thingy's gaat door een labyrint van spelonken, over bruggetjes en spleten met hier en daar wat licht klimwerk, genoeg voor mij. Ik krijg de indruk van mijn groepsgenoten die vanmorgen in de grote Thingy's zijn geweest dat het landschap dan wat kleiner is maar wel hetzelfde.
Tijdens onze wandeling gaat het regenen maar ondanks de dreigende lucht, het donderen van de onweer valt het allemaal wel mee. We schuilen in een grot en een twintig minuten later is het weer zo goed als droog.
Bij terugkomst op de camping is het daar erg anders geweest, daar praten ze over een storm die over de camping trok. Mijn tent staat een meter van zijn plaats maar de tent van Tony de Zweed is, inclusief zijn zware rugzak de hele camping overgewaaid. De rotsen van de Thingy's houden dan toch veel wind tegen want anders dan een briesje hebben wij niet gevoeld.
Regen brengt echter weer veel leven te weeg, er zitten in de avond wel 1000 keer meer muggen en andere insecten. Door de luchtvochtigheid voelt het ook veel warmer. Het is een plakkerige nacht en vanwege de insecten moet ik de deur van de tent gesloten houden. Om vier uur in de ochtend ben ik dus al op. Geen probleem.
Zaterdag 1 november
voor de laatste etappe van deze 7 daagse trip vertrekken we al om zes uur. De laatste etappe gaat door het Baobab gebied. Baobabs zijn bomen die in extreme droogte voorkomen. Een dikke stam met bovenin het bladerendak, als er al bladeren zijn. De vruchten zien er uit als ballen, gedroogd rammelen ze als een sambabal. Een van onze groepsleden koopt twee vruchten en krijgt gelijk het commentaar: "Alex met zijn testikels", dan heb je een idee hoe ze er uit zien.
Ze komen Niet alleen in Madagascar maar op meer plaatsen in Africa voor.
Baobabs zijn voor Madagascar net zoiets als de Ijfeltoren in Parijs, de Big Ben in Londen en het Operahouse in Sidney. Deze Boabab bomen kunnen tot wel 1000 jaar oud zijn.
Voorlopig zijn we niet bij de Baobabs want zoals elke reisroute en weg in Madagascar moeten we een hele weg terug, een slechte weg.
Vanwege de regen gisterenavond is de toch al slechte weg op sommige plaatsen veranderd in een grote blubberzooi. Zelfs de 4x4 heeft er moeite mee.
Onze gids geeft aan dat tussen december en maart deze weg onbegaanbaar is en dat de Thingy's dan gesloten zijn.
De route in de ochtend loopt naar Belo sur Tsiribihina, de plaats waar we eerder overnacht hebben met het restaurant met de grote borden en weinig eten. De helft van de groep kiest voor de lunch een ander restaurant. Goedkoper en hetzelfde gerecht twee keer zo groot.
Dan de lange route naar de Baobabs. De weg is ietsjes beter maar 180 km gaat toch nog erg langzaam. We passeren dezelfde veerboot (houten vlonder op twee boten) en verder is de weg lang en droog. Het landschap blijft een beetje hetzelfde, savanne achtig, droog.
Wat de hele week opvalt is dat hele stukken afgebrand zijn. De oorzaak is de menselijke hand. De natuur wordt afgebrand waarna het maximaal 3 jaar gebruikt kan worden voor landbouw, daarna is het op.
Zo is hier de meeste natuur kapot gemaakt of zwaar beschadigd. In mijn beeldvorming had ik veel meer oorspronkelijke natuur verwacht in Madagascar.
En overal kom je mensen tegen. Tussen nergens en nergens ineens een klein dorp met Bamboo hutjes, dan ineens mensen die uit een bosje komen, een groepje kinderen naast de weg. Je vraagt je af waarom ze daar zijn of wat ze daar doen.
De urn verstrijken, zittend op de (krappe) achterbank van de 4x4 totdat we de eerste grote Baobabs bereiken. Duidelijk een toeristische attractie. Busjes vol met toeristen, kraampjes onder de baobabs met souvenirs. Het is moeilijk om te fotograferen zonder een Japanner of zonder een auto/busje erop.
Met twee stops zijn we dan bij het Nationale symbool van Madagascar "allee des Baobabs", een groep baobabs bomen waar de weg doorheen loopt. Het is mooi, het is foto geniek maar er zijn te veel toeristen. Mijn grootste ergernis is dat auto's gewoon geparkeerd worden tussen de bomen, geen rekening houdend met de omgeving, terwijl er verderop een grote parkeerplaats is buiten het zicht.
Onderweg had ik al een helicopter zien vliegen, volgens onze gids voor een groep die iets meer te besteden hebben dan wij. En daar komen ze, in luxe 4x4, muziekbandje erbij en onder de Baobabs wordt een tafel gedekt met eten en champagne. Natuurlijk ieder zijn feestje maar deze decadentie gaat over de top. Ze verpesten mijn uitzicht met hun auto's, parkeren overal.
Later zorgt deze groep er ook nog voor dat wij het restaurant uit moesten omdat zij het hele restaurant hadden afgehuurd. Het restaurant waar ik mijn enkel verstuikt heb toen we eruit moesten.
Maar goed, we hebben de zonsondergang bij de Baobabs meegemaakt. De toer van zeven dagen is ten einde en worden bij een hotel naar keuze afgezet. Met een gedeelte van de groep besluiten we nog samen te eten, de andere gaan de volgende ochtend al weer terug naar Antsirabe. Ik blijf hier in Morondava, enkele dagen aan het strand, genieten en volgende plannen maken. Echter...........het loopt anders dan gepland.
Foto's uploaden gaat hier erg traag, ik doe mijn best want ik heb mooie plaatjes. Zodra het gelukt is zal ik een apart berichtje maken zodat jullie ze, met terugwerkende kracht kunnen bekijken.
Over de hulp hier geen klagen, ze staan direct klaar.
Ik heb het idee dat ik wel iets meer druk op mijn voet kan hebben, of het is de werking van de dicloflenac. In mijn kamer kan ik mezelf redden met lopen maar buiten in rul zand (ik zit hier aan het strand) gaat het problematisch.
Bedankt voor jullie wensen en steunbetuigingen. Maak je geen zorgen, ik heb eten, ik heb drinken, ik heb hulp en doe als de Madagasi's: ik heb tijd ( anders neem ik die maar).
Maar even waar ik eigenlijk in het verhaal gebleven was.
Vrijdag 31 oktober
Het natuurpark de "grote Thingy's" had ik overgeslagen maar in de vrijdag middag heb ik me wel gewaagd aan de "kleine Thingy's".
Het is een rotsachtig gebied van kalksteen die door erosie zeer puntige rotsen hebben. Diezelfde rotsstructuren kom je tegen in Halong Bay in Vietnam, bij Palawan in de Filipijnen en ook in Laos.
En wederom helaas voor Madagascar, het is mooi maar het haalt het niet bij wat ik elders gezien heb.
Een wandeling door de kleine Thingy's gaat door een labyrint van spelonken, over bruggetjes en spleten met hier en daar wat licht klimwerk, genoeg voor mij. Ik krijg de indruk van mijn groepsgenoten die vanmorgen in de grote Thingy's zijn geweest dat het landschap dan wat kleiner is maar wel hetzelfde.
Tijdens onze wandeling gaat het regenen maar ondanks de dreigende lucht, het donderen van de onweer valt het allemaal wel mee. We schuilen in een grot en een twintig minuten later is het weer zo goed als droog.
Bij terugkomst op de camping is het daar erg anders geweest, daar praten ze over een storm die over de camping trok. Mijn tent staat een meter van zijn plaats maar de tent van Tony de Zweed is, inclusief zijn zware rugzak de hele camping overgewaaid. De rotsen van de Thingy's houden dan toch veel wind tegen want anders dan een briesje hebben wij niet gevoeld.
Regen brengt echter weer veel leven te weeg, er zitten in de avond wel 1000 keer meer muggen en andere insecten. Door de luchtvochtigheid voelt het ook veel warmer. Het is een plakkerige nacht en vanwege de insecten moet ik de deur van de tent gesloten houden. Om vier uur in de ochtend ben ik dus al op. Geen probleem.
Zaterdag 1 november
voor de laatste etappe van deze 7 daagse trip vertrekken we al om zes uur. De laatste etappe gaat door het Baobab gebied. Baobabs zijn bomen die in extreme droogte voorkomen. Een dikke stam met bovenin het bladerendak, als er al bladeren zijn. De vruchten zien er uit als ballen, gedroogd rammelen ze als een sambabal. Een van onze groepsleden koopt twee vruchten en krijgt gelijk het commentaar: "Alex met zijn testikels", dan heb je een idee hoe ze er uit zien.
Ze komen Niet alleen in Madagascar maar op meer plaatsen in Africa voor.
Baobabs zijn voor Madagascar net zoiets als de Ijfeltoren in Parijs, de Big Ben in Londen en het Operahouse in Sidney. Deze Boabab bomen kunnen tot wel 1000 jaar oud zijn.
Voorlopig zijn we niet bij de Baobabs want zoals elke reisroute en weg in Madagascar moeten we een hele weg terug, een slechte weg.
Vanwege de regen gisterenavond is de toch al slechte weg op sommige plaatsen veranderd in een grote blubberzooi. Zelfs de 4x4 heeft er moeite mee.
Onze gids geeft aan dat tussen december en maart deze weg onbegaanbaar is en dat de Thingy's dan gesloten zijn.
De route in de ochtend loopt naar Belo sur Tsiribihina, de plaats waar we eerder overnacht hebben met het restaurant met de grote borden en weinig eten. De helft van de groep kiest voor de lunch een ander restaurant. Goedkoper en hetzelfde gerecht twee keer zo groot.
Dan de lange route naar de Baobabs. De weg is ietsjes beter maar 180 km gaat toch nog erg langzaam. We passeren dezelfde veerboot (houten vlonder op twee boten) en verder is de weg lang en droog. Het landschap blijft een beetje hetzelfde, savanne achtig, droog.
Wat de hele week opvalt is dat hele stukken afgebrand zijn. De oorzaak is de menselijke hand. De natuur wordt afgebrand waarna het maximaal 3 jaar gebruikt kan worden voor landbouw, daarna is het op.
Zo is hier de meeste natuur kapot gemaakt of zwaar beschadigd. In mijn beeldvorming had ik veel meer oorspronkelijke natuur verwacht in Madagascar.
En overal kom je mensen tegen. Tussen nergens en nergens ineens een klein dorp met Bamboo hutjes, dan ineens mensen die uit een bosje komen, een groepje kinderen naast de weg. Je vraagt je af waarom ze daar zijn of wat ze daar doen.
De urn verstrijken, zittend op de (krappe) achterbank van de 4x4 totdat we de eerste grote Baobabs bereiken. Duidelijk een toeristische attractie. Busjes vol met toeristen, kraampjes onder de baobabs met souvenirs. Het is moeilijk om te fotograferen zonder een Japanner of zonder een auto/busje erop.
Met twee stops zijn we dan bij het Nationale symbool van Madagascar "allee des Baobabs", een groep baobabs bomen waar de weg doorheen loopt. Het is mooi, het is foto geniek maar er zijn te veel toeristen. Mijn grootste ergernis is dat auto's gewoon geparkeerd worden tussen de bomen, geen rekening houdend met de omgeving, terwijl er verderop een grote parkeerplaats is buiten het zicht.
Onderweg had ik al een helicopter zien vliegen, volgens onze gids voor een groep die iets meer te besteden hebben dan wij. En daar komen ze, in luxe 4x4, muziekbandje erbij en onder de Baobabs wordt een tafel gedekt met eten en champagne. Natuurlijk ieder zijn feestje maar deze decadentie gaat over de top. Ze verpesten mijn uitzicht met hun auto's, parkeren overal.
Later zorgt deze groep er ook nog voor dat wij het restaurant uit moesten omdat zij het hele restaurant hadden afgehuurd. Het restaurant waar ik mijn enkel verstuikt heb toen we eruit moesten.
Maar goed, we hebben de zonsondergang bij de Baobabs meegemaakt. De toer van zeven dagen is ten einde en worden bij een hotel naar keuze afgezet. Met een gedeelte van de groep besluiten we nog samen te eten, de andere gaan de volgende ochtend al weer terug naar Antsirabe. Ik blijf hier in Morondava, enkele dagen aan het strand, genieten en volgende plannen maken. Echter...........het loopt anders dan gepland.
Foto's uploaden gaat hier erg traag, ik doe mijn best want ik heb mooie plaatjes. Zodra het gelukt is zal ik een apart berichtje maken zodat jullie ze, met terugwerkende kracht kunnen bekijken.
-
03 November 2014 - 09:58
Chris En Toos:
Als je je enkel had verstuikt in de kleine Thingy's had je dat waarschijnlijk logischer gevonden dan op een steentje in het restaurant. Zo zie je maar, een ongeluk zit in een klein steentje. We kijken uit naar de foto's. Kun je onder je kruk niet een plaatje laten maken zodat je ook over zand kunt lopen (als ze een kruk kunnen maken moet dat toch ook lukken), kun je lekker gaan zwemmen.
Sterkte verder.
XXX Chris en Toos -
03 November 2014 - 10:17
Hennie:
Hallo Ton,
Ben benieuwd naar je foto's. Had nog nooit van Baobabs gehoord.
Nu merk je hoe dat gaat met krukken (spreek uit ervaring), na een paar dagen ben je gewend.
Het wordt tijd dat jij eens geluk hebt met een staatslot en dat je ook een uitstapje met de helicobter kan maken. Verder niet te veel vergelijken met je vorige tripjes, Ton daar krijg je alleen maar pijne enkels van.
Groet Hennie. -
03 November 2014 - 13:03
Henny:
Hadieton!
Het kan blijkbaar raar lopen daar in primitief Afrika !
Jammer , de Loop-riskja of Draagstoel zijn aan jou niet besteed , wellicht is een uitstapje naar Réunion of Seychellen te overwegen als het serieus nodig is om medisch iets aan je mankement (Nelis!) te laten doen ..ligt op een uurtje of anderhalf vliegen... &
moet er sowieso prachtig uitzien !
Beste tijd wens ik je ! Groetje Henny.
-
03 November 2014 - 13:28
Ans:
Hoi Ton,
Hennie heeft gelijk. Je hebt al zoveel gezien dat je bijna niets nieuws meer tegen kan komen. Maar een ding is zeker het is er heel anders dan hier. Jammer dat je niet uit de voeten kan maar je hebt nu alle tijd om je volgende route te gaan plannen. Dit onder een boompje op het strand met een bakje koffie er bij. Je moet toch positief blijven. jammer dat er geen foto's bij zitten ben wel heel nieuwsgierig er naar. De foto op Facebook is in ieder geval wel aan gekomen. Doe rustig aan en we wachten weer op je volgende berichtje.
Liefs en groetjes Ans -
03 November 2014 - 16:10
Jaak:
dag Antoine,
Ik ben niet in de gelegenheid geweest om de narigheden van jou op de voet (letterlijk en figuurlijk!!!!) te volgen, en heb dus vanmidag zo'n beetje bijgelezen. Goh ik schrok van datgene wat je overkomen is!! Kun je net niet hebben als je daar zo moederziel alleen in Madagaski zit.....ik heb met je te doen, maar zoals ik je ken ben je goed in staat om met tegenslagen om te gaan....tis nie anders....probeer van de nood een deugd te maken: behoefte om allerlei adviesaanvragen door te kauwen bij gebrek aan leesvoer? Laat het ff weten en wij zorgen ervoor....jaja zo zijn we natuurlijk ook wel weer...ik wens je alle sterkte en ga ervan uit dat je de 25e december je pootje weer prima kunt gebruiken....tot die tijd??
groet Jaak -
03 November 2014 - 18:17
Ma:
Hoi Ton de reis is wel anders gelopen dan geplant maar alles bij elkaar toch de moeite waard en met je manke poot kan je toch nog mee komen.Ik hoop dat je de rest van de reis nog kan genieten want dat is toch de bedoeling veel leuke dingen zien en veel belevenissen op doen hier is het herfstweer donker en regen maar daar moeten wij het mee doen. Ik wacht weer op jou volgend berichtje en wens jou beterschap zodat je nog een leuke reis hebt en zie uit naar jou volgend mailtje heel veel liefs en beterschap ma -
03 November 2014 - 22:45
Wietse En Peter:
He he, sta je eindelijk een keer zelf op de foto ! Beterschap met je voet , heb jij weer he ! hopelijk komt 't snel weer goed.
ik nu een weekje vakantie, ik zal voor jouw ook wat kiekjes maken,
al zullen ze net zo mooi zijn als die van jouw ha ......
Die foto's van die rots formaties zijn wel heel mooi.
Ik vind de natuur juist een stuk mooier dan ik me voorgesteld had.
En wel tof daar weer meer toeristen zijn, waar je nu zit.
Ik, wij hebben ook nog raar bericht voor je , maar zal dit wel privé sturen
groetjes .
-
04 November 2014 - 20:31
Natasja:
Mooie foto's weer en beterschap met je voet
Groetjes ,
Natasja en co
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
