Over doelen, gevaren en bankzaken
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
01 Oktober 2014 | Madagascar, Antananarivo
Na een kort nachtje de eerste kennismaking. Ik heb kort maar goed geslapen, de temperatuur 's nachts is op dit moment rond de vijftien graden, dus slapen met een deken. Alsof ik thuis ben.
Om half acht word ik wakker, verken de gangen van het guesthouse. Een van de deuren van mijn kamer komt uit op een soort buitengang met uitzicht op Tana (de roepnaam van Antananarivo). De andere gang komt uit op allerlei gangetjes, trappen en andere gastenkamer. Het huis is gevuld met geuren van het ontbijt. Koffie, thee, brood, olijven, jam, honing, boter. De koffiekoppen zijn zo groot dat een Nederlandse soepkom er wel twee keer in past. Aan tafel een groep Duitsers die morgen weer vertrekken na drie weken Madagascar, een Engels meisje wat zo dadelijk nog vertrekt en een vrouw die net een klein Madagkeeske heeft geadopteerd. Het is aan tafel gezellig, ontvang mijn eerste plattegrond en het adreskaartje van een gids. Plattegrond is wel gemakkelijk, de gids laat maar zitten.
Ik heb zo mijn eigen doelen voor vandaag. Beetje de buurt verkennen, geld wisselen en een Malagasi telefoonkaart voor mijn mobiel zien te bemachtigen.
De eigenaresse helpt me een beetje op pad, eerst met de route naar het oosten, dan met de markering van de bank en de supermarkt waar ik een telefoonkaart kan bemachtigen.
Ik wil weggaan maar krijg gelijk een waarschuwing. Horloge af, want die ben je hier zo kwijt. Geen rugzakje op je rug, maar op de buik dragen. Portemonnee niet in je broekzak, ook niet met een touw eraan. Foto toestel uit het zicht. Tana is gevaarlijk, er zijn veel zakkenrollers, vooral in het centrum. Pas zelfs op met kinderen die naar je toe komen. Nou, fijne dag verder.
Hoe krijg ik dit nu allemaal weer georganiseerd ??? Alles maar op je kamer laten, maar neem wel een kopie van je paspoort mee, die heb je nodig.
Op naar doelstelling 1: geld wisselen.
Er zijn veel kleine, armoedige kraampjes op de weg richting de bank, locale busjes voor vervoer in de stad, lelijke eendjes en Renaultjes 4 met een bordje taxi. Natuurlijk loop ik verkeerd maar met mijn beste Frans, oftewel Engels op z'n Frans uitgesproken, vind ik de bank. Stampvol mensen, geen duidelijke rijen die wachten voor een rij lege loketten. Oeps, wat nu, waar te beginnen.
Dan maar putten uit mijn reiservaring 1992, India !!! Pak de kortste rij, dring voor, stel je vraag en ik kijk zielig als ik verkeerd bent. Laat je verwijzen naar een langere rij, kruip voor en ik kijk nog beteuterder als ze zeggen dat ze geen cash geld wisselen. Ik word verwezen naar een andere bank. "Kutje", dat schiet niet op.
Bij de tweede bank wordt ik verwezen naar een kantoortje, zelfde ritueel, ik dring voor, boze gezichten en ik zet een onschuldige blik op. Verkeerde kantoor. Volgend kantoor, ik word in de rij gezet maar ga op mijn beste Frans toch informatie inwinnen. Nee hoor, geld wisselen gaat hier niet. Ik word verwezen naar de eerste bank. "Kutje", dat schiet niet op.
Terug bij de eerste bank, zelfde recept, maar nu vragen ze mijn paspoort. En op advies van vanmorgen heb ik alleen een kopie bij. Helaas pindakaas. Dat wordt weer een hele wandeling naar mijn guesthouse, loop ik ook nog verkeerd. Paspoort halen en weer terug naar de bank.
Loket 1, paspoort gaat op de stapel, ik terug in de menigte. Op mijn vraag hoelang dit gaat duren wordt door andere wachtende een tijd van twee uur genoemd. Ze lachen als ik wat zuur kijk. Ik nestel mijzelf op de grond, tegen de muur, wordt toegelachen omdat iedereen staat, behalve de drie die een stoel hebben. Ze kunnen de pot ik, ik ga niet twee uur staan.
Wonderwel wordt ik al na een kwartier geroepen. Ik hoor het niet maar iedereen wijst naar mij, nikt monsieur van Gorp, het is monsieur Antonius.
Papieren worden ingevuld, ik moet lijstjes geven met mijn woonadres en waar ik nu verblijf. Mijn paspoort wordt overgeschreven etc.etc. En dan...........mag ik een handtekening zetten. "Nu nog twee minuten terug de groep in en dan roep ik u"
Het zal wel net als met het geld zijn: zet er maar een nul achter. Na twintig minuten krijg ik mijn geld, vierhonderd Euro maar dan in Ariary. Een miljoen, twee honderd duizend en zeventien. Ik ontvang een dikke stapel, maar waar laat ik dat in godsnaam. Het was hier toch gevaarlijk op straat. Toch maar een portomonee met enkele tienduizenden links, een portomonee met enkele tienduizenden rechts en een miljoen in mijn onderbroek. En daar moet ook nog het Nederlandse geld bij wat nog op mijn kamer ligt. Een beetje veel ongemakkelijk voel ik me wel.
Dan maar op naar doel 2, een telefoonkaart. Op de mijn aangewezen plek verkopen ze geen telefoonkaarten maar wel koude cola, toch nog dik 9000 Ariary's (€0,25). In een klein stukje schaduw, op een richeltje, tussen de geparkeerde supermarktwagentjes zit ik even te genieten van een Javaanse jongen met een koude cola. Ik heb nog vijf pogingen gedaan om te achterhalen waar ik een telefoonkaart kan kopen, maar zelfs met mijn telefoon in mijn hand en met mijn beste Franse volzin "je cheche une carte pour mon telephone" kijken ze me aan alsof ik iets onmogelijks wil hebben.
Het wordt warm, ik ben moe en ik ben het zat. Doelstelling 2 wordt verplaatst naar morgen. Terug in mijn guesthouse, lekker in de schaduw, even mijn eerste ervaringen opschrijven. En over naar doelstelling 3: een reisroute maken voor de komende dagen.
Mijn bed ligt vol met spullen die ik beter niet bij kan hebben, ik weet niet meer waar ik het laten moet. Gelukkig zit de poort hier op slot, een bewaker voor de deur. Ik waan mezelf maar veilig hier ondanks dat er hier meer personeel rondloopt dan gasten.
Het eind van de middag breng ik door met een groep van 10 Duitsers, een jarige en enkele die al een paar keer in Madagascar zijn geweest. Omdat er een jarige is, is er een uitgebreid Madagascees diner gekookt met als toetje "geburtstag torte". Erg gezellig maar mijn planning is danig in de war geschopt. Ik heb alleen morgen nog, moet de stad nog verder gaan bekijken, een telefoonkaart bemachtigen, de route voor overmorgen nog plannen en mijn spullen reisvaardig maken om veilig te kunnen reizen.
Je kan het maar druk hebben.
Het is nu bijna half tien, even dit berichtje en wat foto's plaatsen, dan even op het dakterras afkoelen en op tijd de koffer in.
Veilig in mijn guesthouse, poorten op slot en de bewaker voor de deur.
Om half acht word ik wakker, verken de gangen van het guesthouse. Een van de deuren van mijn kamer komt uit op een soort buitengang met uitzicht op Tana (de roepnaam van Antananarivo). De andere gang komt uit op allerlei gangetjes, trappen en andere gastenkamer. Het huis is gevuld met geuren van het ontbijt. Koffie, thee, brood, olijven, jam, honing, boter. De koffiekoppen zijn zo groot dat een Nederlandse soepkom er wel twee keer in past. Aan tafel een groep Duitsers die morgen weer vertrekken na drie weken Madagascar, een Engels meisje wat zo dadelijk nog vertrekt en een vrouw die net een klein Madagkeeske heeft geadopteerd. Het is aan tafel gezellig, ontvang mijn eerste plattegrond en het adreskaartje van een gids. Plattegrond is wel gemakkelijk, de gids laat maar zitten.
Ik heb zo mijn eigen doelen voor vandaag. Beetje de buurt verkennen, geld wisselen en een Malagasi telefoonkaart voor mijn mobiel zien te bemachtigen.
De eigenaresse helpt me een beetje op pad, eerst met de route naar het oosten, dan met de markering van de bank en de supermarkt waar ik een telefoonkaart kan bemachtigen.
Ik wil weggaan maar krijg gelijk een waarschuwing. Horloge af, want die ben je hier zo kwijt. Geen rugzakje op je rug, maar op de buik dragen. Portemonnee niet in je broekzak, ook niet met een touw eraan. Foto toestel uit het zicht. Tana is gevaarlijk, er zijn veel zakkenrollers, vooral in het centrum. Pas zelfs op met kinderen die naar je toe komen. Nou, fijne dag verder.
Hoe krijg ik dit nu allemaal weer georganiseerd ??? Alles maar op je kamer laten, maar neem wel een kopie van je paspoort mee, die heb je nodig.
Op naar doelstelling 1: geld wisselen.
Er zijn veel kleine, armoedige kraampjes op de weg richting de bank, locale busjes voor vervoer in de stad, lelijke eendjes en Renaultjes 4 met een bordje taxi. Natuurlijk loop ik verkeerd maar met mijn beste Frans, oftewel Engels op z'n Frans uitgesproken, vind ik de bank. Stampvol mensen, geen duidelijke rijen die wachten voor een rij lege loketten. Oeps, wat nu, waar te beginnen.
Dan maar putten uit mijn reiservaring 1992, India !!! Pak de kortste rij, dring voor, stel je vraag en ik kijk zielig als ik verkeerd bent. Laat je verwijzen naar een langere rij, kruip voor en ik kijk nog beteuterder als ze zeggen dat ze geen cash geld wisselen. Ik word verwezen naar een andere bank. "Kutje", dat schiet niet op.
Bij de tweede bank wordt ik verwezen naar een kantoortje, zelfde ritueel, ik dring voor, boze gezichten en ik zet een onschuldige blik op. Verkeerde kantoor. Volgend kantoor, ik word in de rij gezet maar ga op mijn beste Frans toch informatie inwinnen. Nee hoor, geld wisselen gaat hier niet. Ik word verwezen naar de eerste bank. "Kutje", dat schiet niet op.
Terug bij de eerste bank, zelfde recept, maar nu vragen ze mijn paspoort. En op advies van vanmorgen heb ik alleen een kopie bij. Helaas pindakaas. Dat wordt weer een hele wandeling naar mijn guesthouse, loop ik ook nog verkeerd. Paspoort halen en weer terug naar de bank.
Loket 1, paspoort gaat op de stapel, ik terug in de menigte. Op mijn vraag hoelang dit gaat duren wordt door andere wachtende een tijd van twee uur genoemd. Ze lachen als ik wat zuur kijk. Ik nestel mijzelf op de grond, tegen de muur, wordt toegelachen omdat iedereen staat, behalve de drie die een stoel hebben. Ze kunnen de pot ik, ik ga niet twee uur staan.
Wonderwel wordt ik al na een kwartier geroepen. Ik hoor het niet maar iedereen wijst naar mij, nikt monsieur van Gorp, het is monsieur Antonius.
Papieren worden ingevuld, ik moet lijstjes geven met mijn woonadres en waar ik nu verblijf. Mijn paspoort wordt overgeschreven etc.etc. En dan...........mag ik een handtekening zetten. "Nu nog twee minuten terug de groep in en dan roep ik u"
Het zal wel net als met het geld zijn: zet er maar een nul achter. Na twintig minuten krijg ik mijn geld, vierhonderd Euro maar dan in Ariary. Een miljoen, twee honderd duizend en zeventien. Ik ontvang een dikke stapel, maar waar laat ik dat in godsnaam. Het was hier toch gevaarlijk op straat. Toch maar een portomonee met enkele tienduizenden links, een portomonee met enkele tienduizenden rechts en een miljoen in mijn onderbroek. En daar moet ook nog het Nederlandse geld bij wat nog op mijn kamer ligt. Een beetje veel ongemakkelijk voel ik me wel.
Dan maar op naar doel 2, een telefoonkaart. Op de mijn aangewezen plek verkopen ze geen telefoonkaarten maar wel koude cola, toch nog dik 9000 Ariary's (€0,25). In een klein stukje schaduw, op een richeltje, tussen de geparkeerde supermarktwagentjes zit ik even te genieten van een Javaanse jongen met een koude cola. Ik heb nog vijf pogingen gedaan om te achterhalen waar ik een telefoonkaart kan kopen, maar zelfs met mijn telefoon in mijn hand en met mijn beste Franse volzin "je cheche une carte pour mon telephone" kijken ze me aan alsof ik iets onmogelijks wil hebben.
Het wordt warm, ik ben moe en ik ben het zat. Doelstelling 2 wordt verplaatst naar morgen. Terug in mijn guesthouse, lekker in de schaduw, even mijn eerste ervaringen opschrijven. En over naar doelstelling 3: een reisroute maken voor de komende dagen.
Mijn bed ligt vol met spullen die ik beter niet bij kan hebben, ik weet niet meer waar ik het laten moet. Gelukkig zit de poort hier op slot, een bewaker voor de deur. Ik waan mezelf maar veilig hier ondanks dat er hier meer personeel rondloopt dan gasten.
Het eind van de middag breng ik door met een groep van 10 Duitsers, een jarige en enkele die al een paar keer in Madagascar zijn geweest. Omdat er een jarige is, is er een uitgebreid Madagascees diner gekookt met als toetje "geburtstag torte". Erg gezellig maar mijn planning is danig in de war geschopt. Ik heb alleen morgen nog, moet de stad nog verder gaan bekijken, een telefoonkaart bemachtigen, de route voor overmorgen nog plannen en mijn spullen reisvaardig maken om veilig te kunnen reizen.
Je kan het maar druk hebben.
Het is nu bijna half tien, even dit berichtje en wat foto's plaatsen, dan even op het dakterras afkoelen en op tijd de koffer in.
Veilig in mijn guesthouse, poorten op slot en de bewaker voor de deur.
-
01 Oktober 2014 - 20:39
Hennie:
Hoi Ton,
Spannend Ton met al die miljoenen op zak, succes met je planning, hoop dat alles gaat lukken.
Groet Hennie
-
01 Oktober 2014 - 21:15
Ans:
Ja ja, hij heeft weer vakantie. Begint gelijk al te klagen dat hij het druk en slecht heeft. Maar volgens mij ga je je weer best vermaken. Ga morgen maar verder met je planning. Zal best goed komen. De foto's zien er in ieder geval goed uit.
Groetjes en liefs Ans -
01 Oktober 2014 - 21:39
Peter&Wietse:
Ha die Ton,
Wat een belevenissen cq toestanden zo aan het het begin van je vakantie! maar hoe is de bevolking verder daar, zijn ze voor de rest wel aardig en behulpzaam? Verder geen meelij met je Ton,je hebt nog voldoende te bekijken daar, onderstaande op Google gevonden:
'Antananarivo is gebouwd op een smalle, rotsachtige bergrug. Het ligt op een strategisch punt in het midden van het eiland Madagaskar. Twee vestingen waken vanuit het oosten en zuidwesten over de stad en binnen de stadsmuren liggen koninklijke paleizen, ambassades, ongeveer vijftig kerken en een moskee. De opvallendste bezienswaardigheid van de stad wordt gevormd door de verbrande overblijfselen van de Rova, het paleis van de koningin, dat op een prominente heuvel ligt. Een wandeling door Antananarivo is dankzij de steile steegjes en trappen een uitdaging die beslist de moeite waard is.'
Groetjes van ons xxx
-
01 Oktober 2014 - 22:24
Ellie:
Fijn om te horen dat je zonder problemen, vertragingen etc bent aangekomen.
Ik hou m'n hart vast met dat onveilige gedoe daar. Hoop dat je een stevige ,ouderwetse onderbroek
hebt, die al die weelde kan bevatten.Zo te lezen valt er nog een hoop te zien in Tana en neem daar dan gerust de tijd voor. Verder wandelen in onveiligheid kan altijd nog. ik ben blij dat ik hier zit, in m'n heerlijke bedje, zonder bewaker voor de deur....
vandaag heb ik genoten van de zon,gefietst met een jonge dame van 2 en ervaren hoe eigenzinnig en volhardend zulke jonge vrouwen kunnen zijn. en oh ze hoeft maar één keer lief te lachen en ik ga om.
Mijn doel voor morgen is fiets ter reparatie annex revisie in te leveren, de auto weg te brengen voor APK om me vervolgens met vreemde voertuigen naar het werk te begeven.Kost ook uren tijd,maar lijkt me minder frustrerend dan jouw bank ervaring.
Ben toch heel benieuwd wat morgen jouw ervaringen zullen zijn en hoelang het verhaal dagelijks te volgen zal zijn.Het is weer smullen om je foto's en verhalen mee te krijgen.
pas goed op jezelf! liefs ellie -
02 Oktober 2014 - 00:16
Jaakie:
Ha Teuntje,
Welcome to Africa.....zou ik bijna willen zeggen. Ja, dit soort dingen kom je tegen, niet leuk maar mijn ervaring is dat het uiteindelijk toch wel allemaal mee valt. Belangrijkste is: goed uit je doppen kijken, daar waar het kan niet alleen reizen, en luister naar je onderbuikgevoel zouden ze in Gemert zeggen.....met dit soort verhalen van je waan ik me weer in Nairobi......take care zou ik zeggen...maar ook veul plezier! -
02 Oktober 2014 - 09:33
Chris En Toos:
Ben je milionair heb je weer problemen over waar laat ik het. Klinkt wel Aziatisch het heen en weer sturen maar lijkt ons erg frustrerend. Als het een troost is verdwalen gebeurt ons, zelfs met Tom, ons in ieder Europes land. Heb je nog handige tips gekregen van de andere touristen? XXX Chris en Toos
-
02 Oktober 2014 - 11:53
Ma:
ans is bij mij en heeft mij weer een beetje geholpen en nu maar hopen dat het goed gaat.ze heeft koffie gezet dus drinken we eerst maar een bakje het is hier bewolkt maar niet koud ik ben al uit wandelen geweest en ik weet nog niet wat ik verder ga doen maar zo spannend als bij jou zal het niet worden.Maar ik kijk wel uit naar jou mailtjes dan kan ik toch nog wat mee genieten toch wel leuk dat ik een zoon heb die milionair is.
Hier is verder niet veel te beleven dus kijk ik maar uit naar jou volgend berichtje. heel veel groetjes en liefs ma -
03 Oktober 2014 - 16:49
Ma:
ik kom net terug van het kaarten dus eerst maar kijken wat jij te vertellen hebt maar ik kan een gedeelte van jou verhaal niet kunnen lezen omdat het scherm niet groot genoeg was en als ik nu naar boven schkol gaat het wel de fotos die je hebt mee gestuurd zijn best mooi.ik ga nu wat eten klaarmaken en dan is het weer
mooi geweest voor vandaag ik hoop morgen weer wat van jou te horen. heel veel liefs en groetjes ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
