Met de nonnen en de paters
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
01 Oktober 2014 | Madagascar, Antananarivo
Het moet toch wel een heidens land zijn waar ik ben. Bij de gate in Parijs spot ik heel wat nonnen en paters. Witte en zwarten, zowel van huidskleur als van kleding. De paters die ik zie zijn van het model 60er jaren met zo'n typisch Frans priesterpetje op. Een jeugdherinnering van een Franse film waar een priester Fernandel, geloof ik, een hoofdrol in speelt.
Ik ben benieuwd of ik me tussen die heidenen van Madagascar thuis ga voelen. Dat moet haast wel zou je denken.
En dan is die vakantie weer vroeg begonnen. Mijn Nederlandse wekkertje liep om drie uur af. En anders dan anders moest ik met de auto naar Schiphol, het is te vroeg voor de trein. Peter en Wietse brengen mij weg maar hebben een auto waar de remmen wat storingen geven.
Gelukkig heb ik mijn oude trouwe Mazda 343, dat wonder op wielen met die hele mooie banden, nog voor de deur staan. Etappe 1 van Beek en Donk verloopt dan ook vlekkeloos. Inchecken op Schiphol is ook snel gebeurd. Een te dure koffie en een paar sigaretjes achter de douane en dan het vliegtuig in.
Net als iedereen zit krijgen we de melding dat vanwege de mist het vertrek naar Charles de Gaulle uitgesteld is. Staken de Fransen niet meer dan hebben ze wel een andere smoes om niet te werken. Met vijf kwartier vertraging en een half vliegtuig vol stressende mensen ("haal ik mijn aansluiting nog wel") vertrekken we richting Parijs. Volle zon boven de wolken.
Eenmaal in Parijs ben ik ook bijna te laat voor mijn volgende vlucht, dus even mijn onschuldige, eerlijke en open gezicht opgezet. Mijn eerste woordjes Frans "Bonjour monsieur, ca va ?" zo kom je vliegensvlug door de douane. Maar net op tijd voor de mededeling dat de vlucht vertraagd wordt kom ik bij de gate. Voor niets gehaast.
Met tiet voor een pafke en een (alweer te duur frisdrankje) hoor ik dat mijn vlucht toch eerder incheckt dan was medegedeeld. Althans ik hoor een hoop gebrabbel in het Frans met het woord Antananarivo. Inchecken, wat kan dat lang duren. Vooral als sommige achterlijke gladiolen zoveel handbagage met zich meeslepen. Hele discussies dat het in het ruim moet en de tegenwerping dat ze alles nodig hebben in het vliegtuig.
Eindelijk, kwart voor een vertrek richting de Middellandse zee. En wat doe je dan zo in een vliegtuig. Nou, eigenlijk niets. Je neus ophalen voor het eten. O, ja, nu haal ik iets aan. Bij Air France heb je een keuze menu, jawel een keuze menu in de economy class class. Je mag kiezen tussen kip met groente of groente met kip. Volgens de folder wordt het eten gemaakt door de beste chef koks van de wereld. Nou, deze kok wordt zelfs nog niet aangenomen in een Noord Koreaans strafkamp. Kortom bagger. Dan maar een bakje koffie, nee, ook maar niet. Slapen, op deze stoelen ? Kortom vliegen is jezelf gewoon ergeren aan alles. Maar goed dat ik geen vliegvakantie heb.
En dan aankomst in Antananarivo. Gewoon met een trap het vliegtuig uit, lopend naar het vliegtuiggebouw waar lange rijen staan. Eerst een gezondheidsverklaring afgeven en dan het visum afstempelen. Het valt mee, ondanks de chaos gaat het net zo snel als op Schiphol. En hoera, samen met mij komen ook de Javaanse Jongens door de douane. Een bordje "Maison de Pyla, Ton van Gorp" is snel gevonden. De taxi is er dus. Het is midden in de nacht, Antananarivo is donker, er is weinig tot geen straatverlichting. Sommige auto's hebben ook geen verlichting. Het is koud, ik schat zo'n 15 graden.
Ik krijg weinig eerste indruk omdat het zo donker is. Stil ga ik mijn guesthouse in, zachtjes want iedereen slaapt, de eerste indruk is knus.
Het is bijna twee uur, ik ben gaar. Maar kan niet slapen.
Dus eerst jullie maar eens laten weten dat ik er ben. Waar de nonnen en de paters zijn, geen idee.
Ik ben benieuwd of ik me tussen die heidenen van Madagascar thuis ga voelen. Dat moet haast wel zou je denken.
En dan is die vakantie weer vroeg begonnen. Mijn Nederlandse wekkertje liep om drie uur af. En anders dan anders moest ik met de auto naar Schiphol, het is te vroeg voor de trein. Peter en Wietse brengen mij weg maar hebben een auto waar de remmen wat storingen geven.
Gelukkig heb ik mijn oude trouwe Mazda 343, dat wonder op wielen met die hele mooie banden, nog voor de deur staan. Etappe 1 van Beek en Donk verloopt dan ook vlekkeloos. Inchecken op Schiphol is ook snel gebeurd. Een te dure koffie en een paar sigaretjes achter de douane en dan het vliegtuig in.
Net als iedereen zit krijgen we de melding dat vanwege de mist het vertrek naar Charles de Gaulle uitgesteld is. Staken de Fransen niet meer dan hebben ze wel een andere smoes om niet te werken. Met vijf kwartier vertraging en een half vliegtuig vol stressende mensen ("haal ik mijn aansluiting nog wel") vertrekken we richting Parijs. Volle zon boven de wolken.
Eenmaal in Parijs ben ik ook bijna te laat voor mijn volgende vlucht, dus even mijn onschuldige, eerlijke en open gezicht opgezet. Mijn eerste woordjes Frans "Bonjour monsieur, ca va ?" zo kom je vliegensvlug door de douane. Maar net op tijd voor de mededeling dat de vlucht vertraagd wordt kom ik bij de gate. Voor niets gehaast.
Met tiet voor een pafke en een (alweer te duur frisdrankje) hoor ik dat mijn vlucht toch eerder incheckt dan was medegedeeld. Althans ik hoor een hoop gebrabbel in het Frans met het woord Antananarivo. Inchecken, wat kan dat lang duren. Vooral als sommige achterlijke gladiolen zoveel handbagage met zich meeslepen. Hele discussies dat het in het ruim moet en de tegenwerping dat ze alles nodig hebben in het vliegtuig.
Eindelijk, kwart voor een vertrek richting de Middellandse zee. En wat doe je dan zo in een vliegtuig. Nou, eigenlijk niets. Je neus ophalen voor het eten. O, ja, nu haal ik iets aan. Bij Air France heb je een keuze menu, jawel een keuze menu in de economy class class. Je mag kiezen tussen kip met groente of groente met kip. Volgens de folder wordt het eten gemaakt door de beste chef koks van de wereld. Nou, deze kok wordt zelfs nog niet aangenomen in een Noord Koreaans strafkamp. Kortom bagger. Dan maar een bakje koffie, nee, ook maar niet. Slapen, op deze stoelen ? Kortom vliegen is jezelf gewoon ergeren aan alles. Maar goed dat ik geen vliegvakantie heb.
En dan aankomst in Antananarivo. Gewoon met een trap het vliegtuig uit, lopend naar het vliegtuiggebouw waar lange rijen staan. Eerst een gezondheidsverklaring afgeven en dan het visum afstempelen. Het valt mee, ondanks de chaos gaat het net zo snel als op Schiphol. En hoera, samen met mij komen ook de Javaanse Jongens door de douane. Een bordje "Maison de Pyla, Ton van Gorp" is snel gevonden. De taxi is er dus. Het is midden in de nacht, Antananarivo is donker, er is weinig tot geen straatverlichting. Sommige auto's hebben ook geen verlichting. Het is koud, ik schat zo'n 15 graden.
Ik krijg weinig eerste indruk omdat het zo donker is. Stil ga ik mijn guesthouse in, zachtjes want iedereen slaapt, de eerste indruk is knus.
Het is bijna twee uur, ik ben gaar. Maar kan niet slapen.
Dus eerst jullie maar eens laten weten dat ik er ben. Waar de nonnen en de paters zijn, geen idee.
-
01 Oktober 2014 - 07:45
Hennie:
Hoi Ton,
Fijn dat je bent gearriveerd, zonder of met nonnen en paters.
Hoop voor je dat daar de koffie wat goedkoper is en dat het eten beter is dan in het vliegtuig.
Geniet ervan.
Groet Hennie. -
01 Oktober 2014 - 08:12
Danielle:
Ton
Een mooie reis gewenst. Ik heb Myanmar verkend en genoten. Ik hoor graag jouw verhalen.
Gr. Danielle -
01 Oktober 2014 - 09:09
Jaakie D'n Veurzitter:
Had je eindelijk goed gezelschap ( paters) ben je ze alweer kwijt (slapers die paters) veul plezier aldaar, en een javaantje doet het altijd goed tussen die gauloises..... -
01 Oktober 2014 - 10:07
Chris En Toos:
Fijn dat de heenreis toch nog goed is verlopen. Hopelijk heb je ook nog lekker geslapen en kun je fit aan het grote avontuur beginnen. Xxx Chris en Toos
-
01 Oktober 2014 - 10:35
Ans:
Hoi Ton,
Toch nog vlot gegaan. Als ze aan het staken waren geweest was je niet aan gekomen. Rust lekker uit en geniet van je wel verdiende vakantie. We wachten op je volgende bericht.
Liefs Ans -
01 Oktober 2014 - 11:18
Ma:
je bent goed aangekomen op jou eerste adres ik hoop dat alles verder goed verloopt.Ik wacht vol spanning op jou volgend berichtjeen duim voor je dat alles goed blijft gaan
heel veel groetjes en liefs ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
