Apo, een tropisch paradijs
Door: To
Blijf op de hoogte en volg Ton
30 November 2013 | Filipijnen, Bohol
Vrijdag 29 november
"De weg naar Apo Island"
Het is negen uur in de avond als ik zit schrijf. Zittend op mijn balkon met onder mij het strand met twee kleine banca bootjes en palmbomen. Aan de overkant van het water lichtjes. Meer kan ik niet zien want het is donker. Elk moment kan het nog donkerder worden want de elektriciteit gaat zo eraf.
Ik ben twee uur geleden aangekomen op Apo Island. Een kleine bult bestaande uit twee bergen met een dorpje ertussen, in een hele grote plas water. Op sommige landkaarten staat het zelfs niet vermeld.
Meer kan ik niet over dit eiland vertellen want ik ben ik het donker aangekomen. Een reis die vanmorgen om zes uur begon. In Tagbilaran had ik een hotel met goed internet dus jullie zijn tot gisterenavond helemaal bij.
De eerste etappe is met een tricycle naar de haven, inchecken, wachten en daarna inschepen op de fast Ferry naar Cebu. Naar Cebu omdat ik een omweg moet maken.
Twee uur op de boot waar je niet buiten kan, dus is een dutje het meest aangewezen. Interessant is deze trip niet.
Eenmaal in Cebu haven stortregent het. Ik moet zo snel mogelijk naar het zuidelijk busstation. Daarvoor ben ik afhankelijk van de taxi maffia. En jawel, de eerste de beste vraagt een prijs van 5x het normale bedrag. Ik scheld hem maar gelijk de huid vol, zo, die agressie ben ik weer kwijt. Veel keus om mij te laten afzetten heb ik niet, het stortregent en ik heb haast. Voor tweeeneenhalve maal de normale prijs moet ik wel door de knieën. Ze weigeren allemaal op de meter te rijden.
De bus heb ik daarna zo gevonden maar vertrekt een uur later dan vermeld staat op internet, balen want zo ga ik mijn pickup in Dumaguete waarschijnlijk missen. Ik bel mijn beoogde guesthouse op en ze geven aan op mij te wachten, in ieder geval tot vier uur vanmiddag. Gelukkig als ik tenminste vier uur haal.
Mijn gele bus, met internetverbinding ziet er redelijk normaal uit. Op het busstation zie ik ook een hele hoop bussen met het portret van de paus erop.
Er zit niets anders op dan maar uit het raampje te kijken, vaak weg te dutten.
Het landschap is wel aardig maar daar ben ik al aan gewend. De weg langs de kust van Cebu Island is lang, 4 uur lang. Dan moet de bus met nog een aantal vrachtauto's een veerboot op. Een veerboot die van mij niet het predicaat geheel betrouwbaar automatisch krijgt, zeker niet nu er een behoorlijke golfslag staat. De eerste mensen beginnen al te kotsen als de boot nog vastligt, voor mij zit iemand uitgebreid de rozenkrans te bidden. Heerlijk stampend bereiken we de overkant, het eiland Negros.
Naar het busstation in Damaguete duur het zeker nog tot half vijf, ships, als ik mijn vervoer naar Apo maar niet mis. Om vier uur heb ik het laatste telefonisch contact en jawel, ze wachten op mij.
In de bus doorkruis ik geheel Dumaguete. een stad die op mij een vriendelijke indruk achter laat.
Uiteindelijk bereik ik het busstation om kwart voor vijf.
Een bestelbusje staat klaar en brengt mij naar een strand drie kwartier zuidelijk van Dumaguete. In de verte ligt Apo eiland. Van grote afstand twee bergen in het water. Het is nog drie kwartier varen dus bereiken we Apo in het donker. Mijn guesthouse ligt tegen de heuvel op, trappen, maar dat kennen we nog van de Nuts Huts een week geleden. Nu zijn het er gelukkig minder.
Een allervriendelijkst ontvangst, direct mijn kamer gaan bekijken. Een grote bamboe kamer, douche met wc en mandi (koud water), balkon met zeezicht, twee banken en een stoel, groot bed met muskietennet.
En dan de prijs: 1500 peso's (€ 25) inclusief ontbijt, lunch en diner.
Elektriciteit is beperkt van 9.00 tot 12.00 en van 18.00 tot 21.00, geen internet. Maar ze beloven mij morgen een prachtig uitzicht.
De stroom is inmiddels uitgevallen. Een sigaretje op het balkon, de donkere lucht wordt in de verte opgelicht door onweer flitsen,...... en dan met de deuren en ramen open lekker slapen met het geluid van de golven en een heerlijke zeebries. Ik krijg een paradijselijk gevoel.
Zaterdag 30 november
Met een heerlijke zeebries wakker worden, heerlijk zo'n windje op je kamer. Het uitzicht is paradijslijk, zee, strandje, vissersboten en links het kleine dorp van Apo. Geen haast, geen stress.
Verkeer hoor je hier niet. Alleen sommige Banca's die met de motor aan vertrekken. Het is een katholiek land dus het geluid van de vroeg mis is de wekker met gezang. Ik ben bang dat ik de eerste mis maar eens ga overslaan.
Ik ben nu al heel bang dat ik de afgesproken vier nachten ga uitbreiden, wat ik zie bevalt me wel.
Het enigste wat enigszins de rust verstoord is een Chinese familie die hier ook te gast is, volgens het personeel zijn ze de hele dag druk. Opgelucht vertelt het personeel mij dan ze vandaag vertrekken.
Een bakje koffie en een sigaretje in het restaurant. Ik kan voor negen uur niet mijn eigen koffie zetten omdat er geen stroom is. Als dat het enige ongemak is...
Een lunch bestaand uit een spaghetti bolongnaise en een Tropical Dream shake met banaan, ananas, kokosmelk en ijs. Wat meer heeft een mens nodig? Moet ik echt over twaalf dagen terug naar Nederland?
Er is op dit moment geen internetverbinding en zal ook niet komen. Dit bericht is geplaatst met een " noodoplossing".
Er zullen deze komende week geen berichten van mij meer verschijnen maar later komt een uitgebreid verslag.
"De weg naar Apo Island"
Het is negen uur in de avond als ik zit schrijf. Zittend op mijn balkon met onder mij het strand met twee kleine banca bootjes en palmbomen. Aan de overkant van het water lichtjes. Meer kan ik niet zien want het is donker. Elk moment kan het nog donkerder worden want de elektriciteit gaat zo eraf.
Ik ben twee uur geleden aangekomen op Apo Island. Een kleine bult bestaande uit twee bergen met een dorpje ertussen, in een hele grote plas water. Op sommige landkaarten staat het zelfs niet vermeld.
Meer kan ik niet over dit eiland vertellen want ik ben ik het donker aangekomen. Een reis die vanmorgen om zes uur begon. In Tagbilaran had ik een hotel met goed internet dus jullie zijn tot gisterenavond helemaal bij.
De eerste etappe is met een tricycle naar de haven, inchecken, wachten en daarna inschepen op de fast Ferry naar Cebu. Naar Cebu omdat ik een omweg moet maken.
Twee uur op de boot waar je niet buiten kan, dus is een dutje het meest aangewezen. Interessant is deze trip niet.
Eenmaal in Cebu haven stortregent het. Ik moet zo snel mogelijk naar het zuidelijk busstation. Daarvoor ben ik afhankelijk van de taxi maffia. En jawel, de eerste de beste vraagt een prijs van 5x het normale bedrag. Ik scheld hem maar gelijk de huid vol, zo, die agressie ben ik weer kwijt. Veel keus om mij te laten afzetten heb ik niet, het stortregent en ik heb haast. Voor tweeeneenhalve maal de normale prijs moet ik wel door de knieën. Ze weigeren allemaal op de meter te rijden.
De bus heb ik daarna zo gevonden maar vertrekt een uur later dan vermeld staat op internet, balen want zo ga ik mijn pickup in Dumaguete waarschijnlijk missen. Ik bel mijn beoogde guesthouse op en ze geven aan op mij te wachten, in ieder geval tot vier uur vanmiddag. Gelukkig als ik tenminste vier uur haal.
Mijn gele bus, met internetverbinding ziet er redelijk normaal uit. Op het busstation zie ik ook een hele hoop bussen met het portret van de paus erop.
Er zit niets anders op dan maar uit het raampje te kijken, vaak weg te dutten.
Het landschap is wel aardig maar daar ben ik al aan gewend. De weg langs de kust van Cebu Island is lang, 4 uur lang. Dan moet de bus met nog een aantal vrachtauto's een veerboot op. Een veerboot die van mij niet het predicaat geheel betrouwbaar automatisch krijgt, zeker niet nu er een behoorlijke golfslag staat. De eerste mensen beginnen al te kotsen als de boot nog vastligt, voor mij zit iemand uitgebreid de rozenkrans te bidden. Heerlijk stampend bereiken we de overkant, het eiland Negros.
Naar het busstation in Damaguete duur het zeker nog tot half vijf, ships, als ik mijn vervoer naar Apo maar niet mis. Om vier uur heb ik het laatste telefonisch contact en jawel, ze wachten op mij.
In de bus doorkruis ik geheel Dumaguete. een stad die op mij een vriendelijke indruk achter laat.
Uiteindelijk bereik ik het busstation om kwart voor vijf.
Een bestelbusje staat klaar en brengt mij naar een strand drie kwartier zuidelijk van Dumaguete. In de verte ligt Apo eiland. Van grote afstand twee bergen in het water. Het is nog drie kwartier varen dus bereiken we Apo in het donker. Mijn guesthouse ligt tegen de heuvel op, trappen, maar dat kennen we nog van de Nuts Huts een week geleden. Nu zijn het er gelukkig minder.
Een allervriendelijkst ontvangst, direct mijn kamer gaan bekijken. Een grote bamboe kamer, douche met wc en mandi (koud water), balkon met zeezicht, twee banken en een stoel, groot bed met muskietennet.
En dan de prijs: 1500 peso's (€ 25) inclusief ontbijt, lunch en diner.
Elektriciteit is beperkt van 9.00 tot 12.00 en van 18.00 tot 21.00, geen internet. Maar ze beloven mij morgen een prachtig uitzicht.
De stroom is inmiddels uitgevallen. Een sigaretje op het balkon, de donkere lucht wordt in de verte opgelicht door onweer flitsen,...... en dan met de deuren en ramen open lekker slapen met het geluid van de golven en een heerlijke zeebries. Ik krijg een paradijselijk gevoel.
Zaterdag 30 november
Met een heerlijke zeebries wakker worden, heerlijk zo'n windje op je kamer. Het uitzicht is paradijslijk, zee, strandje, vissersboten en links het kleine dorp van Apo. Geen haast, geen stress.
Verkeer hoor je hier niet. Alleen sommige Banca's die met de motor aan vertrekken. Het is een katholiek land dus het geluid van de vroeg mis is de wekker met gezang. Ik ben bang dat ik de eerste mis maar eens ga overslaan.
Ik ben nu al heel bang dat ik de afgesproken vier nachten ga uitbreiden, wat ik zie bevalt me wel.
Het enigste wat enigszins de rust verstoord is een Chinese familie die hier ook te gast is, volgens het personeel zijn ze de hele dag druk. Opgelucht vertelt het personeel mij dan ze vandaag vertrekken.
Een bakje koffie en een sigaretje in het restaurant. Ik kan voor negen uur niet mijn eigen koffie zetten omdat er geen stroom is. Als dat het enige ongemak is...
Een lunch bestaand uit een spaghetti bolongnaise en een Tropical Dream shake met banaan, ananas, kokosmelk en ijs. Wat meer heeft een mens nodig? Moet ik echt over twaalf dagen terug naar Nederland?
Er is op dit moment geen internetverbinding en zal ook niet komen. Dit bericht is geplaatst met een " noodoplossing".
Er zullen deze komende week geen berichten van mij meer verschijnen maar later komt een uitgebreid verslag.
-
30 November 2013 - 13:43
Chris En Toos:
Ohhwow wat een heerlijk uitzicht en inderdaad langer blijven zal je niet tegenvallen denken wij. Bij de foto van de veerboot denken wij ook gelijk aan al die veerboot ongelukken daar, maar je hebt het weer gered gelukkig.
Is er op Apo helemaal geen schade van de tyfoon?
Ga lekker genieten van je laatste weken en nee, je kunt daar niet voor altijd blijven ;)
XXX Chris en Toos -
30 November 2013 - 14:21
Ans:
Hoi Ton,
Zie je nu wel dat geduld wordt beloond. Geloof best dat je het daar een tijdje vol kunt houden. Volgens mij zijn er wel meer mensen die het daar kunnen vol houden. Jij zit ons weer lekker jaloers te maken. Geniet de laatste dagen nog lekker van je vakantie. Volgens de site kun je je er erg goed vermaken. Doe dat dan ook maar. Zo hou je ook nog goede herinneringen van je vakantie over en kom je toch nog uitgerust thuis. We horen je weer wel als je in Cebu bent of thuis. Tot horens.
Groetjes en liefs
Ans -
01 December 2013 - 09:11
Louis Verheijen:
Nou Ton er zijn ergere plaatsen op de wereld om te moeten verblijven. Het ziet er heel mooi uit daar. Geniet er maar van! -
01 December 2013 - 10:55
Ma:
h0i Ton ik heb jou mailtje met de mooie fotos gisteren bij Ans gezien maar nog niet beandwoord dus bij deze.Het zijn weer mooie fotos ik zal ze straks nog gaan missen.De tijd gaat nu korten maar ik zal wel blij zijn als je weer op neerlandse bodem bent geland maar ik hoop dat het de laatste dagen ook goed blijf gaan jij kan het wel erg vinden om weer weg te moeten maar je moet maar denken dat wij blij zijn als je weer heelhuids thuis bent het heeft nu langenoeg geduurd en dan kan je weer gaan sparen voor jou volgende reis het is hier mooi herfstweer met veel zon daar zijn wij ook al blij mee.Ik ga na de middag naar Mariska ze komen mij ophalen om daar st. Nicolaas te vieren ook leuk. verder heb ik niets te melden pas goed op je zelf. ik wacht wel af wanneer ik weer wat van jou verneem nog veel groetjes en liefs ma -
01 December 2013 - 13:50
Hennie:
Hoi Ton,
Mooie plek, mooi strand, Ton geniet ervan.
Groet Hennie. -
03 December 2013 - 10:41
Ellie:
Op een (bijna) onbewoond eiland.......je voelt je er vrij......lekker leven is de leus....
er is ooit een liedje over gemaakt,een liedje van verlangen zullen we maar zeggen.
Ik kan me herinneren van mijn bergtochten, dat het boven in de bergen zijn ook zo'n rust gaf,
ver weg van de bewoonde wereld en het genieten van de schoonheid van de natuur. Rust met een grote R.
Op zo'n moment is het meeste dagelijkse gepieker een ver van je bed show en ben je grotendeels met jezelf on speaking terms.Om na zo'n bergtocht weer naar beneden te moeten, naar de bewoonde wereld,
weer het volle leven in te moeten, dat was altijd een trieste dag. Tegenzin, maar ja het was nodig om
af te dalen naar het gewone leven.Kan me dus heel goed voorstellen dat jij er nog een paar daagjes aanplakt.
Doen, want eenmaal terug in het leven hier is de rust die je nu ervaart snel verdwenen.
Er is hier geen tyfoon geweest, gelukkig, al krijg ik wel steeds meer het gevoel dat de chaos hier ook toe slaat
en wel op meerdere fronten tegelijk.Gelukkig begint ook altijd ergens temidden van de chaos iets te ontstaan
dat weer houvast biedt en hoop. Mijn houvast zit em in drie projecten van tenminste 1 jaar en daar vind ik m'n rust terug. Daarover later bij de erwtensoep ( heb er gisteren maar weer een bakkie op genomen).
Ton neem er nog een bounty op en GENIET van je RUST. Oogjes verwennen, javaanse jongen erbij en dromen in de hangmat. Cheers!
veel liefs, Ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
