Brunei en weer terug in Maleisië

Maandag 14 januari

Ik heb eigenlijk niet zo'n beeld bij Brunei. Ik weet dat het een klein staatje is omsloten door Maleisië en dat het, na het vinden van olie in de zestiger jaren van de vorige eeuw, schatrijk is. Het is een emiraat en het is zwaar moslim. Alcohol is er niet.
In mijn beeldvorming zal het wel zoiets zijn als Singapore of Kuala Lumpur maar dan met veel moskeeën.
Niets is minder waar.

Bij de grens, wij hoeven de auto niet uit, worden de paspoorten afgestempeld en gevraagd of wij sigaretten of alcohol bij hebben, natuurlijk niet.
Die paar pakjes Javaanse Jongens van mij en de twee flessen drank van Jos en Ineke kan je toch geen sigaretten en alcohol noemen. Twee douane beambten kijken onze rugzakken aan en wensen ons een hartelijk welkom in Brunei, iets wat we in de twee dagen verblijf wel tientallen keren horen.
De weg naar Bandar Seri Begawan, de hoofdstad, verschilt niet zoveel van Maleisië. Een vaak wat mindere, hobbelige weg. Het is echter schoner valt mij op. Onderweg zien we enkele woon complexen die ik zal vergelijken met nieuwbouw woningen, dezelfde huizen in een rijtje. In de buurt van BSB wordt het verkeer iets drukken en voor we het weten staan we voor de deur van ons hotel. Duurder en slechter dan we verwachtte. Het lijkt op een oud schoolgebouw, matig schoon, slecht onderhouden en veel duurder dan stond vermeld op internet. We nemen hier toch maar een kamer, het ligt centraal en andere opties zijn nog duurder en verder weg.
Omdat we honger hebben stallen we onze spullen in de kamer en gaan direct opzoek naar een restaurant. Onderweg even pinnen wat de Maleisische Ringgits is hier geen betaalmiddel. Ik moet overschakelen op de Brunei dollar. In het restaurant, een Indiaas, krijg ik een behoorlijke kip curry met twee drumsticks en een los stuk kip. Jos en Ineke worden met hun lemonkip afgescheept met drie kleine stukjes kippenvlees.
De gerechten zijn anderhalf keer duurder t.o.v. Maleisië. De eerste klacht is dus een feit en wordt wat zuur opgelost.
Goed anderhalve dag in Brunei, dat betekent doorwerken. Twee hoogtepunten staan op ons lijstje. De houten dorpen op het water en de grote moskee. Gewapend met de kaart in de hand hebben we de rivieroever snel gevonden.
Iedereen in kleine bootjes, racend over het water zwaait naar ons en wenst ons welkom in Brunei. Nu is de bevolking erg vriendelijk maar hier zit een andere betekenis achter.
Ze willen ons allemaal, en er zijn er veel, een boottocht naar het houten dorp aan de overkant aanbieden. 45 minuten.
We komen er al snel achter dat ze ook een trip van 45 minuten hebben naar de mangroven met neusapen. We overleggen samen even en besluiten vandaag ons maar eens te voet te oriënteren en morgen pas naar de overkant te gaan. Vandaag kunnen we ons dan ook verdiepen in de prijzen van de ritten. Voordat we een uur verder zijn merken we dat er veel prijsverschil is, van Brunei$ 50,= voor 45 minuten tot Brunei$ 35 voor anderhalf uur.
Lopend langs de rivier, over wat bruggetjes bereiken we een houten dorp op het water aan deze kant en dwalen daar doorheen. Houten huizen, verbonden door steigers. Dit blijkt het oorspronkelijke BSB te zijn. De houten huizen zien er redelijk uit. Buiten het water is het redelijk schoon en onderhouden. Zo lopen we twee uur door het houten dorp, bezoeken we een moskee (een van de) en komen heel veel aardige mensen tegen. Op een dwalende terugweg want het oriëntatie vermogen is niet geweldig belanden we ook even in een shoppingmall.
Rond vijf zijn we terug bij de rivier en nestelen we ons op een terras naast de rivier. De aanbiedingen van rondvaarten blijven op ons afkomen. De rivier is een grote drukte van kleine boten die al racend van het ene houten dorp naar het andere gaan. Watertaxi's die mensen overzetten maar liever ons als toerist hebben voor een rondvaart.
We wachten de zonsondergang af en zoeken in de avond een moslim restaurant op.
Gelukkig liggen er bij het hotel in de buurt wat restaurants want elders in de stad zijn er weinig eetgelegenheden te vinden, dit ook in tegenstelling met Maleisië.

Dinsdag 15 januari

Jezus, wat stinkt dit hotel. Ik heb airco op de kamer maar die heeft maar twee standen: aan en uit. Aan dan wordt het aardig koud en geeft frisse lucht maar maakt een behoorlijke herrie, zodat je niet kan slapen. Uit is het rustiger maar vult de kamer zich met een rioollucht. De ramen openzetten geeft net zo'n lawaai als de airco maar dan van alle airco's die buiten hangen.
We gaan, na een rustig ontbijt, naar de grote moskee. Nu eens mat de stadsbus. Een paarse bus nummer 1.
De grootse moskee van Brunei, een imposant gebouw van Italiaans marmer en mozaïek.
We mogen buiten gebedstijden naar binnen maar helaas geen foto's maken. De grote gebedszaal is voorzien van airco. Nu weet ik dat vroeger er vaak geklaagd werd dat kerken altijd zo koud waren, nou deze moskee doet daar niet voor onder.
Bij het verlaten van de moskee kom ik erachter dat ik eigenlijk een zwarte jurk had moeten aantrekken, helaas pindakaas, dat heb ik niet gedaan.
Niet zover van de moskee ligt de grootste shoppingmall. Erg gevaarlijk om te komen want er liggen twee snelwegen tussen de moskee en de shoppingmall. Aangezien wij de weg niet weten is rechtdoor de snelste weg. Gelukkig zijn Bruneese chauffeurs erg beleefd en bereiken we toch de overkant. Trouwens, in Brunei stoppen de auto's al voordat je op het zebrapad bent. Dat is een andere ervaring ten opzichte van Myanmar waar je op het zebrapad net zoveel kans hebt om te sterven als in India
In de shoppingmall is Alle westerse luxe is te koop.
Ik kijk even bij Apple binnen naar mijn toekomstige aanschaf, de nieuwe IMac maar ik begin later te twijfelen want ik kom een computerzaak tegen met de naam "Pineapple".

De tijd gaat dringen, met de paarse bus nummer 20 terug, lunchen en dan beginnen de onderhandelingen. Na een uur bereiken we de juiste deal: een bootje met een dak, want de regenkans is aanzienlijk. We willen het houten dorp aan de overkant, de mangroven en neusapen en niet 2x 45 minuten maar op ons gemak, dus twee uur. Uiteindelijk krijgen wij ons beoogde doel voor Brunei$ 50,=

Twee uur over een sterk met plastic vervuilde rivier maar we spotten zo'n 20 neusapen, 1 adelaar, diverse reigers en varen geruime tijd door de houten dorpen met veel kinderen in traditionele moslim schooluniformen. Hopelijk zijn de plaatjes net zo mooi. De neusapen zaterdag echter op een redelijk grote afstand of vluchtte schuw weg, zij waren moeilijker te fotograferen. Een boot gebruikt benzine. Dat wordt dus tanken bij een benzinepomp op het water. Schrik niet, een liter super kost hier, omgerekend, zo'n €0,10.

En dan morgen, weer op weg naar Maleisië. Onder het eten maken we plannen maar of die uitkomen..............
In ieder geval gaan we morgen om zes uur de deur uit, eerst met de bus en dan met de veerboot naar Pulau Labuan en dat is weer Maleisië.

Woensdag 16 januari
Het openbaar vervoer in Brunei. Voor €0,60 twee bussen en meer dan een uur naar de boot. Zo kan je nog eens een reisje maken. Net niet gratis maar toch...
Het vervoer past perfect op elkaar maar daardoor is er geen tijd voor een ontbijt.

Ons doel is vandaag Pulau Labuan, het eerste eilandje vanuit Brunei. Alledrie hebben we zin in zee. Gisterenavond hebben we iets wat redelijk in prijs proberen te zoeken op internet maar niets kunnen vinden. Het is allemaal peperduur of ligt niet aan zee en strand.

Aangekomen in Pulau Labuan gaan we eerst maar eens ontbijten of liever gezegd brunchen. Met behulp van het Tourist Information Centrum hebben we iets wat "redelijk" geprijsd is gevonden. Met een locale bus erna toe en nu zit ik met uitzicht op zee dit berichtje te sturen. Het is niet "het paradijs" maar goed genoeg om hier in ieder geval twee nachten te blijven, maar daarover morgen meer.
Waar?? Kijk maar op :
http://www.tripadvisor.nl/Hotel_Review-g2136172-d3267987-Reviews-Papayas_Beach_Lodge-Labuan_Town_Labuan_Island.html