Hop on en hop off hotel met film

Er werd mij gisteren gevraagd waarom ik naar Sibu ben gegaan. In de folders die ik tegenkwam is Sibu het cultureel centrum van Centraal Serawak en een leuke levendige stad met bezienswaardigheden.
Ik ben op weg naar de binnenlanden van Borneo en Sibu is een mooie tussenstop aan de rivier. Ik wil ook niet, zoals veel toeristen doen, van de ene plaats naar de andere plaats vliegen. Over de rivier lijkt mij een mooie manier van verplaatsen.
De boten zijn langgerekte "speedboten". Ze lijken een beetje op platte bussen. Binnen zit je als in een bus met airconditioning. De grote dubbeldekkers hebben ook een plaats om buiten te zitten. Zo een had ik gisteren en als het droog weer is gaat mijn voorkeur daarnaar uit. Dit is dus voor mij de reden om Sibu aan te doen.

Echter Sibu is niet zo groot en niet zo bezienswaardig als in de folders staat.
Ik ben gisterenavond op zoek gegaan naar een restaurant om te eten en omdat ik mezelf niet zo goed wist te oriënteren heb ik volgens mij alle straten al gezien.
Vanmorgen op mijn wandeltour herkende ik al direct alle straten, pleinen en markten.
Er zijn twee markeringspunten langs de rivier. Het Swanmonument, een beeld van zwanen, net voor de deur van mijn hotel en de Chinese tempel met een vijf verdiepingen hoge toren aan de andere kant van het centrum. Je loopt daar in tien minuten naar toe. Vanaf de tempel heb je een mooi uitzicht over de rivier.
Je bent dus zo van de ene kant van het centrum naar de andere kant. Verder heb je nog twee markten, de centrale markt in een gebouw wat lijkt op een vier verdiepingen hoge parkeergarage, en de avondmarkt.

Sibu is een stad met vooral Maleisiërs van Chinese afkomst. Naast de uiterlijke kenmerken zie je dat ook terug in de architectuur van de gebouwen, namen van bedrijfjes en namen op de gevels met veel Chinese tekens. Mijn hotel heeft ook een Chinese naam: Li Hua.
Wat je naast deze "hoogtepunten" veel ziet zijn de koffiehuizen met kleine eet winkeltjes, ieder zijn eigen specialiteit. Eten bestel je bij de een en je drinken bestel je bij de ander. Wat een restaurant lijkt is een food market met wel 10 kleine bedrijfjes erin. De een verkoopt de nasi, een ander verkoopt mie.

Ik besluit, net als de vele Maleisiërs maar gewoon ergens te gaan zitten en bestel een ijsthee met citroen. De eigenaresse komt even kletsen en is benieuwd waar ik vandaan kom, wat ik van Borneo vind en meer van dit soort prietpraat. Als het na een 20 minuten op afrekenen komt wil ze niets hebben, een drankje van de zaak.

Na een tweetal uren heb ik alle hoogtepunten gehad en ga even informeren hoe, wat en waar morgen de boot vertrekt naar Kapit. Hoe simpel, een paar minuten loopafstand van mijn hotel, vertrekt elk uur, reserveren is niet nodig en de reis duurt zo'n 3 uur over de Batang Rejang rivier.
De reis gaat met de eerder beschreven "speedboot" en ik ben bang dat ze geen dubbeldekkers hebben.
Met het uitzoeken hoe ik moet reizen kan ik mijn tijd dus ook niet vullen.

Ik probeer al een week mijn plannen voor de komende tijd wat concreter in te vullen maar dat wil niet lukken. In de ene plaats krijg je weinig informatie over de volgende plaats. Verder dan twee dagen vooruit denken wordt een zinloze opgave.

In ieder geval wil ik in Kapit een longhouse verblijf voor enkele dagen regelen in Balaga. Volgens wat ik gelezen heb moet je daar het gevoel krijgen echt ver van de bewoonde wereld te zijn alhoewel ik dat in Maleisië niet echt kan voorstellen. Naar Belaga kan ik ook per boot. Vandaar uit zal ik een 4weeldrive moeten huren om op de begaande weg te komen waar ik een bus kan nemen naar Miri.

In Miri zal ik een beslissing moeten maken om of een dagtrip te gaan maken naar Brunei, een van de rijkste landen van de wereld. Dit terwijl Brunezen dagtrips naar Miri maken om boodschappen te doen omdat Brunei zo duur is. Of vlieg ik naar het Mulu nationaal park.

Hierna moet ik de provincie Sarawak verlaten en naar Sabah gaan. Over Sabah is hier geen informatie te krijgen. Je hoort hier alleen dat Sabah niets is, veel te toeristisch, moeilijker te bereizen en slechter georganiseerd is. Kortom in Serawak zijn ze niet zo blij met Sabah en vinden ze zichzelf veel beter.
Uiterlijk 27 januari moet ik in Kota Kinabalu zijn. Ik wil en wil voor die tijd ook nog een weekje aan zee zitten.
Kortom, ik kom, denk ik, wat tijd te kort. Drie maanden rondreizen stelt eigenlijk niets voor en is eigenlijk te kort.

Maar nog even over vandaag. Sibu valt wat tegen. Het is moeilijk je de gehele dag te vermaken. Mijn hotel gebruik ik vandaag dan ook als "hop on hop off" plaats maar welke richting ik ook op loop, het brengt niet het "hier moet ik zijn" gevoel.
De andere kant op, dus van het eerder beschreven centrum brengt je bij de vissershaven wat meer een hoop roest is en bij de tweede hands autohandelaren. Iets waar ik als Mazda bezitter ook al niet warm voor loop. Vanavond wordt het dus maar een Amerikaanse film kijken. Gelukkig heeft dit hotel een film zender. Morgen dus maar op tijd een ontbijt wegwerken en wegwezen.