Vuurvliegjes die het goed maken
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
05 Januari 2013 | Maleisië, Kuching
Wakker worden door een kinderstemmetje wat zielig klinkt: "Ton, Ton, wake up". Als ik de deur opendoe zit het zesjarig dochtertje van een gezin wat ook hier verblijft voor mijn deur. "I can't find my daddy, he is not at the toilet and is also not at the restaurant". Op mijn vraag of ze wel weet waar haar moeder is antwoord ze dat ze dat wel weet maar dat ze haar niet wakker mag maken. Lol, dan maken we Ton maar wakker.
Pa is vannacht verhuisd, het dak is gaan lekken en zijn kant van het bed was nat. Er waren nog andere kamers vrij dus......
Even later zit ik met twee kinderen, zes en drie, te ontbijten en structuur te bieden. Een rustige ochtend zo te zeggen.
De regen komt regelmatig met buien uit de hemel, het voordeel van deze verblijfplaats is dat er tussen twee longhouses en het restaurant gedeelte overdekte "bruggen" lopen en dat het algemene gedeelte ook groot genoeg is om je te bewegen. Nadat het gezinnetje vertrokken is heb ik kans om mijn verhaal van gisteren te maken en omdat de wifi redelijk werkt te kunnen posten. Mijn activiteiten staan voor vanmiddag en vanavond gepland.
Samen met de vier Engelsen rijden we zo'n 50 kilometer naar een cultureel dorp, zeg maar een openlucht museum. Echter daar aangekomen valt de regen met bakken uit de lucht. Ondanks een regencape en een paraplu ben ik binnen 1 minuut zeiknat. Hetgeen in dit klimaat ook niet opdroogt. Alles blijft vochtig en klam.
Voordat de bui over is, is het niet meer de moeite en het geld waard om het openlucht museum in te gaan en kiezen we voor een dansvoorstelling met traditionele dansen. Het is binnen droog, de airco werkt goed en de dansvoorstelling zo spectaculair dat ik mijn ogen regelmatig dicht doe.
Het hoogtepunt van de dag volgt echter na de dansvoorstelling. Ik heb een boot geregeld om de "wetlands" in te gaan. Een natuurpark met vooral mangrove bossen. Voordat we richting de boot gaan heb ik eerst nog even telefonisch contact over de te verwachte weersomstandigheden. Ook voor de bootsman een gok, de moesson is onvoorspelbaar maar hij schat de kans redelijk in.
De wetlands liggen in de riviermonding van de Serawak rivier op zo'n anderhalf uur varen van Kuching, als dat al te bevaren zou zijn. Door bruggen is Kuching niet meer per boot bereikbaar. de verwachting is dat we dolfijnen, neusapen, macaken en vuurvliegjes te zien krijgen. jullie kennen mijn ervaring met krokodillen en oeran oetangs dus.....De natuur is niet te voorspellen. Ter geruststelling van de Engelsen vertel ik ook maar even dat ik in Nepal een hele dag in een Nationaal park heb gelopen op zoek naar tijgers en dat ik niet meer gezien heb dan tijger poep. Dit ondanks dat er elke dag tijgers gezien werden.
En inderdaad, de dolfijnen blijken niet thuis te zijn ondanks we geruime tijd in de riviermonding zijn. Op afstand zien we de branding van de Zuid Chinese zee.
Gelukkig wordt, op weg naar de mangroven de eerste makaak gespot op de rivier oever, op zoek naar kreeftjes. Een makaak weet blijkbaar ook wat een goede avondmaaltijd is.
Even verder zit een neusaap in de boomtoppen. Gelukkig heeft de bootsman er een beter oog voor dan wij anders had ik hem nooit gezien. Zo spotten we op diverse plaatsen neusapen, zij leven vaak in groepen van zes of zeven apen, een mannetje met zijn harem. Omdat het tegen de avond loopt zijn ze vaak al op hun slaapplaats, in de v vorm van takken, hoog in de bomen. De bootsman doet zijn uiterste best om met zijn boot tussen de mangrove bomen en takken te komen zodat wij het beste zicht hebben. De neusapen zitten vaak stil wat ze moeilijker te spotten maakt. Anders is het met zilver been aapjes die zich rap door de bomen bewegen en gemakkelijker ts zien zijn omdat ze de bomen laten bewegen. In de schemer passeren we een vissersdorp wat alleen bereikbaar is per boot. Ik zie voor de eerste keer iemand zwemmen. Logisch dat er hier niet zoveel gezwommen wordt wat, ondanks dat ik ze niet te zien krijg, stikt het hier van de krokodillen. Twee maanden geleden is er nog iemand gegrepen.
Nu moeten we nog even wachten, het wordt al donker maar voor de vuurvliegjes moet het echt donker zijn. Omdat we stil liggen worden wij ook aangevallen door de wilde dieren, met name muggen. Om deze reden wordt toch maar besloten om wat beweging in de boot te hebben, dus maar rondjes varen.
Als het donker genoeg is gaan we een kleine, smalle rivier op en al snel worden de eerste kerstbomen met flikkerende lichtjes gezien. Een onvoorstelbaar mooi gezicht. Vuurvliegjes die hele bomen als kerstverlichting versieren. Vuurvliegjes zijn hele kleine torretjes en geen vliegjes. De grote is het formaat van een kleine mier en ze geven een flikkerend licht.
Ik heb vuurvliegjes eerder gezien in Kalimantan maar het blijft een mooie ervaring.
Een boottocht met de jungle ervaring van diverse apen, bossen, mangrove vind ik geweldig. Niet in de laatste plaats omdat varen in een boot in dit benauwde klimaat verkoeling brengt en het is minder zweten in een boot dan rond te lopen in een hete jungle.
In een dorp aan de kust vinden we een groot visrestaurant waar we de dag afsluiten met het avondeten, natuurlijk met verse vis, viscurry, garnalen, rijst, noodles. Voor de Engelsen waar ik drie dagtrips mee gemaakt heb het laatste diner want zij vertrekken morgen naar Singapore en vervolgens naar Engeland en Nieuw Zeeland.
Mijn laatste dag op "the Kebun" is aangebroken. Het wordt hoog tijd om mijn planning te gaan maken. Morgen wil ik in alle vroegte vertrekken en de boot nemen van Kuching naar Sibu. Wat mij daar te wachten staat weet ik nog niet, dat wordt de taak voor vandaag.
Ps voor de mensen die om foto's vragen. Ik heb vaak wifi verbinding maar te langzaam om foto's te uploaden. Na 27 januari zijn alle foto's te zien in de Beukenlaan op groot scherm.
Pa is vannacht verhuisd, het dak is gaan lekken en zijn kant van het bed was nat. Er waren nog andere kamers vrij dus......
Even later zit ik met twee kinderen, zes en drie, te ontbijten en structuur te bieden. Een rustige ochtend zo te zeggen.
De regen komt regelmatig met buien uit de hemel, het voordeel van deze verblijfplaats is dat er tussen twee longhouses en het restaurant gedeelte overdekte "bruggen" lopen en dat het algemene gedeelte ook groot genoeg is om je te bewegen. Nadat het gezinnetje vertrokken is heb ik kans om mijn verhaal van gisteren te maken en omdat de wifi redelijk werkt te kunnen posten. Mijn activiteiten staan voor vanmiddag en vanavond gepland.
Samen met de vier Engelsen rijden we zo'n 50 kilometer naar een cultureel dorp, zeg maar een openlucht museum. Echter daar aangekomen valt de regen met bakken uit de lucht. Ondanks een regencape en een paraplu ben ik binnen 1 minuut zeiknat. Hetgeen in dit klimaat ook niet opdroogt. Alles blijft vochtig en klam.
Voordat de bui over is, is het niet meer de moeite en het geld waard om het openlucht museum in te gaan en kiezen we voor een dansvoorstelling met traditionele dansen. Het is binnen droog, de airco werkt goed en de dansvoorstelling zo spectaculair dat ik mijn ogen regelmatig dicht doe.
Het hoogtepunt van de dag volgt echter na de dansvoorstelling. Ik heb een boot geregeld om de "wetlands" in te gaan. Een natuurpark met vooral mangrove bossen. Voordat we richting de boot gaan heb ik eerst nog even telefonisch contact over de te verwachte weersomstandigheden. Ook voor de bootsman een gok, de moesson is onvoorspelbaar maar hij schat de kans redelijk in.
De wetlands liggen in de riviermonding van de Serawak rivier op zo'n anderhalf uur varen van Kuching, als dat al te bevaren zou zijn. Door bruggen is Kuching niet meer per boot bereikbaar. de verwachting is dat we dolfijnen, neusapen, macaken en vuurvliegjes te zien krijgen. jullie kennen mijn ervaring met krokodillen en oeran oetangs dus.....De natuur is niet te voorspellen. Ter geruststelling van de Engelsen vertel ik ook maar even dat ik in Nepal een hele dag in een Nationaal park heb gelopen op zoek naar tijgers en dat ik niet meer gezien heb dan tijger poep. Dit ondanks dat er elke dag tijgers gezien werden.
En inderdaad, de dolfijnen blijken niet thuis te zijn ondanks we geruime tijd in de riviermonding zijn. Op afstand zien we de branding van de Zuid Chinese zee.
Gelukkig wordt, op weg naar de mangroven de eerste makaak gespot op de rivier oever, op zoek naar kreeftjes. Een makaak weet blijkbaar ook wat een goede avondmaaltijd is.
Even verder zit een neusaap in de boomtoppen. Gelukkig heeft de bootsman er een beter oog voor dan wij anders had ik hem nooit gezien. Zo spotten we op diverse plaatsen neusapen, zij leven vaak in groepen van zes of zeven apen, een mannetje met zijn harem. Omdat het tegen de avond loopt zijn ze vaak al op hun slaapplaats, in de v vorm van takken, hoog in de bomen. De bootsman doet zijn uiterste best om met zijn boot tussen de mangrove bomen en takken te komen zodat wij het beste zicht hebben. De neusapen zitten vaak stil wat ze moeilijker te spotten maakt. Anders is het met zilver been aapjes die zich rap door de bomen bewegen en gemakkelijker ts zien zijn omdat ze de bomen laten bewegen. In de schemer passeren we een vissersdorp wat alleen bereikbaar is per boot. Ik zie voor de eerste keer iemand zwemmen. Logisch dat er hier niet zoveel gezwommen wordt wat, ondanks dat ik ze niet te zien krijg, stikt het hier van de krokodillen. Twee maanden geleden is er nog iemand gegrepen.
Nu moeten we nog even wachten, het wordt al donker maar voor de vuurvliegjes moet het echt donker zijn. Omdat we stil liggen worden wij ook aangevallen door de wilde dieren, met name muggen. Om deze reden wordt toch maar besloten om wat beweging in de boot te hebben, dus maar rondjes varen.
Als het donker genoeg is gaan we een kleine, smalle rivier op en al snel worden de eerste kerstbomen met flikkerende lichtjes gezien. Een onvoorstelbaar mooi gezicht. Vuurvliegjes die hele bomen als kerstverlichting versieren. Vuurvliegjes zijn hele kleine torretjes en geen vliegjes. De grote is het formaat van een kleine mier en ze geven een flikkerend licht.
Ik heb vuurvliegjes eerder gezien in Kalimantan maar het blijft een mooie ervaring.
Een boottocht met de jungle ervaring van diverse apen, bossen, mangrove vind ik geweldig. Niet in de laatste plaats omdat varen in een boot in dit benauwde klimaat verkoeling brengt en het is minder zweten in een boot dan rond te lopen in een hete jungle.
In een dorp aan de kust vinden we een groot visrestaurant waar we de dag afsluiten met het avondeten, natuurlijk met verse vis, viscurry, garnalen, rijst, noodles. Voor de Engelsen waar ik drie dagtrips mee gemaakt heb het laatste diner want zij vertrekken morgen naar Singapore en vervolgens naar Engeland en Nieuw Zeeland.
Mijn laatste dag op "the Kebun" is aangebroken. Het wordt hoog tijd om mijn planning te gaan maken. Morgen wil ik in alle vroegte vertrekken en de boot nemen van Kuching naar Sibu. Wat mij daar te wachten staat weet ik nog niet, dat wordt de taak voor vandaag.
Ps voor de mensen die om foto's vragen. Ik heb vaak wifi verbinding maar te langzaam om foto's te uploaden. Na 27 januari zijn alle foto's te zien in de Beukenlaan op groot scherm.
-
05 Januari 2013 - 10:17
Chris En Toos:
Mmmm, die magic umbrella wordt, denken we, een beetje oud. Niet versleten want zo vaak heb heb je hem nog niet nodig gehad. Misschien toch aan vervanging toe?
We zien de vuurvliegjes hier alleen maar in sprookjes films, lijkt ons dus een geweldig iets om dit eens in real life te zien maar denkelijk niet in west Europa, jammer.
We zijn benieuwd wat er nu nog komt dus...ga zo door.
En we spreken maar gelijk wat af voor na 27 jan. want we hebben heel wat foto's gemist hoor.
XXX Chris en Toos -
05 Januari 2013 - 10:26
Ans:
Hoi Ton,
Nu je ziet wel toch nog een beetje Kerst gevoel. Wel een beetje laat maar toch. Dit maakt dan toch weer wat goed. Ben benieuwd wat je in Sibu gaat doen. Dat horen we hopelijk weer snel.
Liefs Ans -
05 Januari 2013 - 12:02
Rose-Marie:
Hoi Ton, Ik zie je zo zitten met die 2 kinderen... Wat dat betreft heb je als super pedagoog je roeping toch gemist! Nog de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar. Zo te lezen heb je in ieder geval een goed begin in de jungle. Ondanks de regen zou ik er ook wel willen zijn... Liefs rose-Marie -
05 Januari 2013 - 12:31
Hennie:
Hoi Ton,
Gezien het eerste gedeelte van je verhaal zou je altijd nog kunnen solliciteren op een au pair functie. Is wat anders als je huidige functie.
Heb je de vliegjes gefilmd met je IPad, of is dat te link met al dat water. Het avondeten klinkt goed met al die verse visproducten.
Goede reis naar Sibu.
Gr. Hennie. -
05 Januari 2013 - 13:00
Ma :
ton ik heb weer genoten v an jou reisverslag het was weer geweldig.Ik zie je al zitten met twee zieligge kinderen ze weten presies bij wie ze terecht kunnen toch je roeping gemist maar je kan altijd nog omsc holen die kinderen hebben wel mensenkennis dat ze wisten bij wie ze terecht konden. het weer is hier nog steeds triest maar daar moeten we het maar mee doen.Ik heb morgen een drukke dag ze komen mijn kerstspullen opruimen dat moet ook gebeuren dus ben ik blij dat het weer is gedaan.
v erder heb ik niet veel te vertellen dus nog heel veel groetjes en liefs tot het volgende b ericht ma -
06 Januari 2013 - 09:24
Jaak:
Dag Antonius,
Je hebt geen idee welk groot plezier dat je me doet met je uitgebreide verhalen......na een overvolle, drukke werkweek, de nodige familiaire en ouderlijke verplichtingen op zaterdag is het een zegen om jouw verhalen op zondagochtend, met studio Brussel op de achtergrond, te lezen....heerlijk.....ik moet zeggen, ik vind de verhalen wat sterk aangezet, oa ook jouw verhaal van de tijgerpoep, maar al met al, mag dat de pret niet drukken.....hier in Someren, een druilerige zondagochtend, mijn dagelijkse rondje fitness afgerond, dalijk nog even de sauna in en ik voel me als herboren.........hè Ton, keep on trucking, and keep on smoking......till later....Jaakie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
