Het vorige bericht herroepen

Afscheid van Cambodja betekent nog een nacht doorbrengen in Sihanoukville en wel in de buurt van Serendipi beach, een van de vele stranden die Sihanoukville prijkt.

Dit strand, in vergelijking met Otres Beach van een week geleden, wordt wat betreft de populatie vooral bevolkt door eenbenige en anders aan de ledenmaat gehandicapte Cambodjanen. Net terug van de eilanden, geheel doorweekt van de boottocht, is er niet zo'n behoefte om hier op het strand te liggen.
Van iemand die dat wel heeft gedaan begrijp ik dat je voor de rust dat niet hoeft te doen want je wordt om de paar minuten gestoord van de bedelaars, strandverkopers, massagelady's, nagelknippers etc.etc.
De kennismaking met dit strand zijn twee wandelingen over het strand, een activiteit waarbij je gemakkelijker verkopers van je "af kan slaan", Eenbenige bedelaars kan ontwijken en massagelady's voor de gek kan houden, niet te vragen wat je met nagelknippers moet doen! Het is trouwens een gegeven dat in de tropen haren en nagels harder groeien dan in onze koude streken, volgens de evolutietheorie van Darwin passen wij ons doodop aan, dus nagelknipper is in evolutionair opzicht zo gek nog niet.

Dinsdag dus vertrek uit Cambodja. De beste plaats in de bus is geregeld, stoel nummer 1, recht boven de chauffeur. Volledig uitzicht vooruit door de voorruit en opzij door, natuurlijk, de zijruit.
Ruim vijf uur tot aan de grens, maar een kwartier voor de grens wordt er nog een half uur gepauzeerd, dat is om de kas bij de plaatselijke horeca voor de laatste keer te spekken. Niemand zit op deze stop te wachten.

Op 20 meter voor de grens begint het gehussel, zodra je de bus uitstapt wordt je besprongen door allerlei verkopers, van sigaretten, medicijnen, tassen-dragers en lui die, tegen betaling, voorrang verlenen bij de grens. De grensformaliteiten, een stempeltje, een formulier, een foto en vingerafdrukken. Wat ze ermee moeten weet ik niet maar ze mogen blij zijn met mijn gegevens.
Aan de andere kant van de grens verlopen de formaliteiten soepeler en sneller, geen corruptie. Helaas is het daar wachten op minibusjes naar de diverse bestemmingen in Thailand. Ruim een uur zit ik in de zon te wachten op het busje naar Koh Chang.

Dan vertrek over de veel betere Thaise wegen, het is ruim 90 km tot aan de veerboot. Er zijn maar twee momenten van oponthoud: de chauffeur moet onderweg boodschappen doen voor moeder de vrouw en een kleine vrachtwagen met inktvis is zijn lading verloren. Omdat kratten met inktvis toch een glibberig wegdek veroorzaken moet de weg eerst schoongespoten worden.
Nee, het is niet alleen glad in Nederland.

Uiteindelijk om vijf uur op de veerboot op. Het hele eiland moet nog over (en Koh Chang is geen klein eiland). De eerste indruk is te, teveel winkeltjes, te toeristisch te veel neon. Gelukkig neemt dat naar het zuiden toe flink af. Om acht uur wordt de plaats van bestemming bereikt, hongerig en moe.
Ze beginnen me direct te vermoeien met allerlei zakelijke beslommeringen die ik snel afwend, morgen zien we wel verder.
Ik wil eten, even mijn mail checken (ben wel benieuwd of ik nog in de ondernemingsraad zit) en dan naar bed.
Helaas werkt het internet niet, ik wat pissig omdat dit resort aangeeft de beschikking te hebben van 24 uur internet, ook in de huisjes,waar het helemaal niet werkt.
Van een aantal Duitsers heb ik verneem ik in de avond dat het (inbegrepen) ontbijt maar erg karig is.

Het mooiste deel van de dag is zonsopkomst en zonsondergang. Om zes uur vanochtend op het strand. De zonsopkomst kan hier net aan de linkerkant net waargenomen worden, of de zonsondergang aan de rechterkant zichtbaar is weten we over 12 uur.

Het eerste ontbijt verdiend niet het predicaat karig, als dit karig is dan heb ik thuis altijd een minder dan karig ontbijt. Brood, ei, boter, jam, koffie, thee, nassi, noodle, knakworst, jus d'orange, vers fruit, het is maar wat je karig noemt.

De kamer is de grootste ooit gehad op vakantie (ik heb trouwens ook nog nooit € 50,= per nacht betaald), een grote kamer, groot bed, aparte inloop om mijn kleren neer te leggen, kluis, t.v. (met slecht beeld),koelkast, grote badkamer met warme douche en en toilet, die op ruime afstand van de douche staat (zover van elkaar dat je niet zittend kan douchen zoals op plaatsen ,die ik eerder beschreven heb),wastafel. Alles netjes afgewerkt en erg schoon. De kamer wordt elke dag schoongemaakt en de bedden verschoond.

Het strand is redelijk, niet het mooiste en stenen en afgestorven koraal net onder de vloedlijn.
Het resort ligt in een bos, ver van de bewoonde wereld, dat betekent wel dat ergens anders gaan eten moeilijk gaat. Je kan hier een taxi nemen maar de prijs is exorbitant duur, ze maken misbruik van de afgelegen plaats.

Het is mogelijk dat jullie van mij de komende week geen of onregelmatig berichten ontvangen, dat heeft alles te maken met een al dagen durende internet storing, maar ja, geen bericht is goed bericht.

Om de omgeving wat te verkennen ben ik de eerste ochtend naar het dichtstbijzijnde dorp gelopen en direct wat geld gepind, nieuwe voorraad koffie gekocht en een paar flessen Coca Cola. Dat maakt het dure verblijf in een resort aangenamer en wat goedkoper. Het dorp stelt niet zoveel voor, vooral winkeltjes met allerlei toeristen prullaria.
Al met al ben je voor een paar boodschappen wel een tijd onderweg, uurtje heen, uurtje terug en een uurtje daar.

Bij terugkomst kon ik even op internet. Ik kan wel zo nu en dan gebruik maken van een computer met een "dommel" waar ik mijn mail op kan checken. Van een bericht van een collega heb ik begrepen dat ik mij de komende jaren voor de ondernemingsraad mag blijven inzetten.

Om mijzelf daar op voor te bereiden heb ik jullie even kunnen laten weten dat ik ook maar even plat ga, net als internet.

Update
Mijn berichtje van net heeft geholpen. Er is net teruggebeld van de helpdesk en het werkt!!!!!