Eindelijk, de welverdiende vakantie begint.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ton
30 November 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Het is mijn laatste dag van mijn onbetaalde verlof dus morgen begint de vakantie.
Waar kan je beter vakantie vieren dan aan zee. Zee zal het dus worden en zijn voor de komende weken. De geplande route langs de kust start in het oosten, vlakbij de grens met Vietnam. Vandaar trek ik westwaarts tot de grens met Thailand. De globale route gaat van Kep, Kampot,Sihanoukville naar Koh Kong City. Maar onderweg liggen er ook nog een aantal eilandjes waarvan ik er ook wat van wil meepikken.
Mochten jullie mij, de komende twee weken even kwijt zijn, dan lig ik waarschijnlijk op een verlaten strand zonder elektriciteit en internet.
Weg uit het drukke Phnom Penh en op weg naar Kep sur Mer, oftewel Kep aan de zee.
Ik dacht dat ik een goede plaats in de bus gereserveerd had maar dat bleek boven de wielbak te zijn, weinig beenruimte. Mijn sigaretten truck werkt hier in Cambodja niet dus dan maar met een zielig gezicht, wow, non verbale communicatie werkt en krijg een riante zitplaats, weliswaar bijna achterin maar toch.
De informatie over de lengte is erg duidelijk. Op de vraag: "Hoelang doet de bus erover naar Kep?" krijg ik maar liefst 3 verschillende antwoorden variërend van 2 tot 10 uur.
Het verkeer in Phnom Penh is chaotisch en verkeersregels zijn door mij niet te onderscheiden. Is het dan toch het recht van de sterkste? Toch zie je geen ongelukken al zou je dat wel verwachten. Ik denk dat je Phnom Phen, van bovenaf het beste kan beschrijven als een mierenhoop, het is geregeld maar vraag niet hoe. Na een uurtje zijn we stad uit en dan is het weer vlak en leeg, rijstvelden en dorpjes.
Cambodja heeft veertien miljoen inwoners maar een oppervlakte van vele malen Nederland, dus de bevolkingsdichtheid op het platteland is laag.
Bij een busstop wordt je overvallen door een aantal kinderen die gesneden ananas aan de man proberen te brengen. Met wat simpele Engelse woordjes, opgepikt van toeristen, want Engels talig onderwijs is er niet.
Tijdens de busreis staat een televisie met een of ander komisch programma op. Lekker over-geacteerd, slappe platvloerse humor die mij ontgaat maar aan de schaterlachen van de mede bus passagiers moet het wel erg leuk zijn.
Het landschap is groen, rijstgroen, zo nu en dan een huisje of hut, een verdwaalde koe en wat lage heuveltjes à la Limburg. Het rijstgroen wordt doorbroken door het donkergroen van palmbomen. Op de weg weinig auto's, meer brommers en groepjes schoolkinderen in uniform, lopend of fietsend op weg naar huis. De school duurt hier maar tot elf of twaalf uur.
De eerste plaats dicht bij de kust is Kampot. Vanaf nu verandert het landschap. Hier zijn de zoutwinning gebieden. De weg wordt wat slechter en na een kwartiertje zie ik de zee. De sfeer komt mij relaxed over.
In Kapot wordt ik natuurlijk door een tuktuk opgevangen. Ik heb echter al een voorkeur. Kukuluku Beachclub. Een van de weinige guesthouses met een directe toegang tot de zee, met een klein privé strand, een klein zwembad. Leuke bar, heerlijke stoelen en bankstellen in de tuin.
Mijn kamer is in een bijgebouw van de hoofdvilla, eenvoudig, koud water, ventilator (ik heb de zee en het zwembad om af te koelen). Mooie kamer en ik verwacht rustiger dan mijn kamer in het centrum van Phnom Penh. De ontvangst is prettig en ongedwongen, niet dat opdringerige van alles wat moet.
Kijk maar eens op www.kukuluku-beachclub.com om te zien hoe ik alles moet ondergaan.
Ok, de prijs is ook bovengemiddeld, $15,= (€ 11,26). Het eten is hier wel wat duurder.
Ik voel me na het inchecken eigenlijk al gelijk thuis, kopje thee op het terras, even dit berichtje schrijven. Een ondersteunend mailtje sturen naar mijn GGZ campagne team want ze zijn gestart met de "verkiezingscampagne" van de ondernemingsraad.
De ontwikkelingen zal ik vanaf hier, met een relaxed gevoel, volgen.
Mijn programma voor de rest van de dag is, mijzelf settelen, de reisroute tot 12 december maken, zwemmen in zee, zwemmen in het zwembad, niksen en als ik eraan toe kom misschien eens een boek lezen, alhoewel dat wel een hele inspanning is.
Waar kan je beter vakantie vieren dan aan zee. Zee zal het dus worden en zijn voor de komende weken. De geplande route langs de kust start in het oosten, vlakbij de grens met Vietnam. Vandaar trek ik westwaarts tot de grens met Thailand. De globale route gaat van Kep, Kampot,Sihanoukville naar Koh Kong City. Maar onderweg liggen er ook nog een aantal eilandjes waarvan ik er ook wat van wil meepikken.
Mochten jullie mij, de komende twee weken even kwijt zijn, dan lig ik waarschijnlijk op een verlaten strand zonder elektriciteit en internet.
Weg uit het drukke Phnom Penh en op weg naar Kep sur Mer, oftewel Kep aan de zee.
Ik dacht dat ik een goede plaats in de bus gereserveerd had maar dat bleek boven de wielbak te zijn, weinig beenruimte. Mijn sigaretten truck werkt hier in Cambodja niet dus dan maar met een zielig gezicht, wow, non verbale communicatie werkt en krijg een riante zitplaats, weliswaar bijna achterin maar toch.
De informatie over de lengte is erg duidelijk. Op de vraag: "Hoelang doet de bus erover naar Kep?" krijg ik maar liefst 3 verschillende antwoorden variërend van 2 tot 10 uur.
Het verkeer in Phnom Penh is chaotisch en verkeersregels zijn door mij niet te onderscheiden. Is het dan toch het recht van de sterkste? Toch zie je geen ongelukken al zou je dat wel verwachten. Ik denk dat je Phnom Phen, van bovenaf het beste kan beschrijven als een mierenhoop, het is geregeld maar vraag niet hoe. Na een uurtje zijn we stad uit en dan is het weer vlak en leeg, rijstvelden en dorpjes.
Cambodja heeft veertien miljoen inwoners maar een oppervlakte van vele malen Nederland, dus de bevolkingsdichtheid op het platteland is laag.
Bij een busstop wordt je overvallen door een aantal kinderen die gesneden ananas aan de man proberen te brengen. Met wat simpele Engelse woordjes, opgepikt van toeristen, want Engels talig onderwijs is er niet.
Tijdens de busreis staat een televisie met een of ander komisch programma op. Lekker over-geacteerd, slappe platvloerse humor die mij ontgaat maar aan de schaterlachen van de mede bus passagiers moet het wel erg leuk zijn.
Het landschap is groen, rijstgroen, zo nu en dan een huisje of hut, een verdwaalde koe en wat lage heuveltjes à la Limburg. Het rijstgroen wordt doorbroken door het donkergroen van palmbomen. Op de weg weinig auto's, meer brommers en groepjes schoolkinderen in uniform, lopend of fietsend op weg naar huis. De school duurt hier maar tot elf of twaalf uur.
De eerste plaats dicht bij de kust is Kampot. Vanaf nu verandert het landschap. Hier zijn de zoutwinning gebieden. De weg wordt wat slechter en na een kwartiertje zie ik de zee. De sfeer komt mij relaxed over.
In Kapot wordt ik natuurlijk door een tuktuk opgevangen. Ik heb echter al een voorkeur. Kukuluku Beachclub. Een van de weinige guesthouses met een directe toegang tot de zee, met een klein privé strand, een klein zwembad. Leuke bar, heerlijke stoelen en bankstellen in de tuin.
Mijn kamer is in een bijgebouw van de hoofdvilla, eenvoudig, koud water, ventilator (ik heb de zee en het zwembad om af te koelen). Mooie kamer en ik verwacht rustiger dan mijn kamer in het centrum van Phnom Penh. De ontvangst is prettig en ongedwongen, niet dat opdringerige van alles wat moet.
Kijk maar eens op www.kukuluku-beachclub.com om te zien hoe ik alles moet ondergaan.
Ok, de prijs is ook bovengemiddeld, $15,= (€ 11,26). Het eten is hier wel wat duurder.
Ik voel me na het inchecken eigenlijk al gelijk thuis, kopje thee op het terras, even dit berichtje schrijven. Een ondersteunend mailtje sturen naar mijn GGZ campagne team want ze zijn gestart met de "verkiezingscampagne" van de ondernemingsraad.
De ontwikkelingen zal ik vanaf hier, met een relaxed gevoel, volgen.
Mijn programma voor de rest van de dag is, mijzelf settelen, de reisroute tot 12 december maken, zwemmen in zee, zwemmen in het zwembad, niksen en als ik eraan toe kom misschien eens een boek lezen, alhoewel dat wel een hele inspanning is.
-
30 November 2011 - 08:46
Renee:
Hallo Ton,
Het ziet er geweldig uit. Wij zitten in Thailand , maar gaan zaterdag met de trein terug naar Maleisië.
Groeten uit Kanchanaburi ,
Renee -
30 November 2011 - 09:58
Ans:
Hoi Ton,
Heb even zitten kijken op kukuluku-beachclub dat ziet er niet slecht uit. Dus ga nu maar lekker van je welverdiende vakantie genieten. Je hebt het de laatste maand ook zo zwaar gehad met al die verslagen schrijven. Je zou haast denken dat je je werk mist. Maar je reisverslag wil ik niet missen dat van je werk wel. De foto's zijn ook weer mooi en zo te zien heb je weer een hangmat. Geniet nog even van je vakantie. Wij wachten weer op je volgende verslag.
Groetjes Ans -
30 November 2011 - 14:36
Ma:
nou luks mijnheerte doe maar duur, maar het is weer wel genieten geblazen de fotos zien mooi het ziet er lux uit maar daar heb je vacantie voor hier is het mooi rustig weer met veel zon mijn hulp is zojuist vertrokken dus mijn huisje is weer schoon wel leuk dat het voor je word gedaan dus kan ik de rest van de dag genieten, ik wacht maar af of je morgen een berichtje stuurd het is wel leuk verder geen nieuws veel groetjes en liefs ma -
30 November 2011 - 18:23
Chris & Toos:
Wat heb je eigenlijk met die hond gedaan, een scheet gelaten terwijl je in je hangmatje lag :)
Veel plezier met je "echte" vakantie.
XXX Chris & Toos -
30 November 2011 - 21:03
Hennie:
Hoi Ton,
Nou nou, je bent met dat bamboetreintje wel mooi van het paadje geraakt gezien de villa waar je nu bent beland. Wat een luxe, kan de bruine dat trekken. Pas op voor de hond onder de hangmat als je eruit stapt. Geniet van alle luxe nu je vakantie echt is begonnen.
Groet Hennie. -
30 November 2011 - 21:25
Dagen Later:
wilde al dagen lang op je structuur rageren en heb dat vanavond gedaan. Jij zult ws terug naar dat stukje structuur moeten om het verhaal te kunnen lezen, Geeft niet, het was toch niet wat ik toen in gedachten had...dat is door elk bijkomend stukje reisverslag overspoeld.
voel me verkwikt na zo'n hangmat sessie en voel dringende behoefte om het verdere jaar geen telefoon meer aan te nemen; alleen lezen en schrijven vanuit m'n hangmatje en misschien eens over de nieuwe digitale ggz snelweg naar Athene, ook zo'n mooie stad. kijk dáár ben ik nou geweest, daar hebben ze stoeltjes met kussentjes en tòch heerlijk eten.
ik heb vanavond vast aan de snert geroken, want eer dat jij een pan klaar hebt.....
het is tijd voor mij om de boot te nemen naar dromenland, the nightgarden.
ik wens jou nog een paar leuke tochtjes,
lieve groetjes, ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
